SÖZLERİM.. HİÇ, GEÇMEDİ!.

Þimdiye kadar hep yazdýk-çizdik.. Biraz da, “SÖZ’E GELELÝM, SÖZE!..”
Soru: sözünüz, “KÝME VEYA KÝMLERE; NE KADARI GEÇER?..” Yahut da, ayni sözleri söylediðiniz halde; sözünüz, neden herkese eþit miktarda geçmez? Hiç düþündünüz MÜ?
Soru: sözleriniz, kendi kendinize geçer mi?.. Yoksa; sözleriniz, kendinize bile geçmez mi? En çok, hangi sözünüzün; en çok, kime
ve niçin geçtiðini veya geçmediðini, hiç düþündünüz mü? Ayrýca, bir söz verince; sözünüzde, durur musunuz?..
Þayet durmazsanýz, size göre kimi kandýrýrsýnýz?
Bu sorularý çoðaltabiliriz. Neden sorduðuma gelince!.. Maksadým sizisorgulamak deðil.Sadece benim sözlerim, þimdiye kadar; hiç,ama; hiç kimseye, geçmedi de ondan... Hem de, hiç kimseye... “Hatta; bazan, kendi kendime ve kendi nefsime bile...”
Ya! Sizin sözünüz; kendinize, nefsinize, çevrenize.. geçer mi? Sizin kendinize ve çevrenize söylediðiniz her söz üzerinde, biraz daha düþünmeðe ne dersiniz? Birazda benim derdimi dinler misiniz?..

SÖZLERÝM.. HÝÇ, GEÇMEDÝ!.

surprizsite.com sunar

ÞÝÝR NO: 40 9-KASIM-2008

Sözümü söyler, dilim,
Sözlerim; dilim, dilim;
Sözle yapýlýr, ilim,
Kötü söz, sahibinin;
Dostlarým, söze gelin,
Sözlerim.. HÝÇ, GEÇMEDÝ...

Sözüm, doðru olsa.. da,
Gerçeðe, yol alsa.. da;
Onikiden vursa.. da,
Duyan; yargýlasa, da;
Söz; benimle kalsa, da,
Sözlerim.. HÝÇ, BÝTMEDÝ...

Sözleri, tane-tane;
Anlayana; bir, tane;
Her sözüm, taþýr mânâ,
Anlamayan, yer.. nane,
Tutmayana, bahane;
Sözlerim.. DÝNLENMEDÝ...

Bahar geçti, yaz geldi,
Bazý sözlerim, “deldi!”
Cahile, bir engeldi!
Sözüme, ‘DEDE!’ geldi;
Çok söyledim, az geldi,
Sözüm.. YÝNE, GEÇMEDÝ...

Anam ile babama,
En çok da, kardaþ’ma;
Hýsýma, akrabaya;
Hatýrlý dostlarýma,
Hatta, çocuklarýma,
Hiç bir sözüm.. GEÇMEDÝ...

Eþ’ime ve dostuma,
Oturduðum, post’uma;
Þener ile Muko’ya,
Ýlkokulda, çocuða,
Sokakta bacaksýza;
Söyledim.. de, GEÇMEDÝ...

Söz; bir söze, eklenir,
Sözler, bereketlenir;
Söze, anlam yüklenir,
Sözden, sonuç beklenir;
Söz, “alana söylenir,”
Yine.. SÖZÜM, GEÇMEDÝ...

Her gelen, bir söz söyler,
Birikir, tecrübeler;
Alimler, anlam yükler,
Aþýklar, söz’le gezer;
Her duyan, bir ‘SÖZ’ ekler,
Ben.. ekledim, GEÇMEDÝ...

Söz, eðri büðrü kalmaz,
Sözle, ’gönül’ sýnanmaz;
Söz, ateþle denenmez,
Her söz’le, þaka olmaz;
Söz yoksa, konuþulmaz,
Benim sözüm!.. GEÇMEDÝ...

Sen. Doðru sözleri tut,
Ýçine düþmeden, ‘kurt’!
Yalan sözleri, unut;
Sözden yayýlýr, umut!...
Sözümün sonu, SÜKÛT!..
Çünkü.. sözüm, GEÇMEDÝ..

Ben; kendimi, çok yordum!..
Ve; doðru yolu, buldum.
Nefsime, hesap sordum,
Sonra, o’nu oldurdum...
Onunla, yoldaþ oldum;
“Söz derdinden.. KURTULDUM...”

Ömrüm, boþa geçmedi;
Hep, SÖZ ETMEKLE geçti...
Sözümdeki hikmeti,
Ardýndan bereketi;
En mühimi, edebi,
Buldum, din’deki “ÝLMÝ;
Kurtardým BEN dilimi...
16-ÞUBAT-2008.SAAT:22:10.Konak-ÝZMÝR.

Sosyal Medyada Paylaşın: