Suni Ölü
Ölülerle konuþulmayacaðýný babamdan öðrenmiþtim
Ve bunu sana anlatmaya çalýþtýðýmda
Sýcak bir yaz gecesiydi,
Göz pýnarlarým kurumak üzereydi
Ta ki öldüðümü anlayana kadar sen
Müthiþ kýrbacýnla yüreðimdeydin…
“topraðým bol olsun kötü kýzdým”
Hangisi doðru bilmiyorum
Aramýza kývrýlýp yatan þehirlere mi düþman olsam
Yoksa alýp Tanrýyý karþýma, seni ona mý anlatsam
Konuþsak mý kadýn kadýna?
Belki de yanýlýyorumdur
Üç yanlýþýn bir sen’i götürdüðü bu devirde,
Benden adam olmayacak yine
Çok kýzacak içimde ki küçük kýz bana
Hayatý öðrenemedim bir türlü…
Bir plan yaptým kendi kendime
Eserekli hallerimi koyup bir çekmeceye
Aþkýn o zavallý torunlarýna býrakmalýyým
Malum bu zamanda pek gitmiyor
Hele de bu ölü benden de hiç çekilmiyor
Eskaza bir not düþüyorum geceye
Ne dersin bilmem
Artýk sadece þiirlerime malzeme mi olur bu aþk
Bu yanýlgý
Ya da toparlayýp kendimi,
Küllerimden doðurmalý mýyým bitmiþ nefretimi?
Umut diye bir þey varmýþ
Küçük mavi gözlü bir kýz söyledi
“umut var abla” dedi.
Hatta “bir ömür atarsan önüme falýna bile bakarým” dedi.
Ömür yoktu ki ben de, az önce, tam bir asýr önce tükenmiþti…
Git dedim…
Git küçük kýz…
Almayým ayaðýmýn altýna gözlerini
Sus! Dedim…
Sus! Denildiðinde
Sus payýný alýp gitmeli insan…
Gittim!
Kendi þiirlerime aþk pazarýndan güzel malzemeler buldum
Ve kendi mezarýma kendim çiçekler diktim…
“topraðým bol olsun, kötü kýzdým”…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.