Biz Olmak

Bir biz olamadýk her þey olmayý baþardýk ama,
Hep sokak aralarýnda titrek seslerde geçti adlarýmýz,
Sen misin ben miyim, bir biz olamadýk be Gözüm,
Cama vuran yaðmur taneleri gibiydik,
Hep hevesle cama vurur, fakat ayný hýzla düþerdik,
Suskunluklarda gizli kaldý her þey,
Dil konuþsa, gönül sustu,
Gönül konuþmadý hiç,
Soðuk esen yelde aradýk hep kendimizi,
Üþüyen birer beden, ve soðuk,
Bir biz olamadýk be Gözüm!
Hevesli birer kuþ gibiydi yürekler,
Estikçe uçan, uçtukça sevinen,
Hep kendine sýcak bir yuva arayan,
Bir yuva olamadýk be Gözüm!
Hava hep daha erken kararýyor artýk,
Sabah ise daha geç,
Hiç beraber sabah edemedik be Gözüm!
Sessizce aðlamaya kaldýk artýk,
Hiçbir þey yerini tutamaz oldu,
Tatminkar oldu belki de gönüller,
Suskun…
Beraber hiç susamadýk be Gözüm!
Saatlerce…
Umursuzca…
Hayatýn hep bir kastý oldu yaþananlara,
Yaþanacaklara,
Bir beraber yaþayamadýk be Gözüm!
Nefesin olmak isterdim,
Gözlerin,
Herþeyin,
Mýrýldandýðýn þarký belki de,
Veya aklýndan geçen en ufak fikir,
Veya “sen” iþte…
Belki ben “sen” olunca, “biz” olabilirdik be gözüm,
Biz hiç “biz” olamadýk be Gözüm!


Sosyal Medyada Paylaşın: