Gecenin zifiri karanlýðýnda Sana çýkan yollarda þaþýrmýþken yönümü Kaybetmenin çaresizliðine yüz sürdüðüm Umudumu yitirdiðim anda Yeni bir günün ýþýklarýnda Yüreðime süzülürken buldum seni…
Sadece bize ait yeldi tenimizde esen Güneþin sýcaklýðý bedenimizde alýrken yerini Bizim için çiçekler bir baþka açmýþtý Kokularý doldururken genizlerimizi Beraber nefes alabilmenin tadýndaydýk Doyumsuz hisler býrakan o günün Adýný mutluluk koydum…
Korkular korkup kaçtýlar birer birer Kendi bataklýðýnda yok oldu þüpheler Varlýðýn, kuþkularýn yollarýna barikattý Ulaþamayýnca bana Yenik ve üzgün baktýlar…
Anýmsamadýðým kayýp zamanlarda Yalnýzlýðýmla adýmladýðým kaldýrým taþlarýnýn Aðýrlýðýnda ezilirken omuzlarým O sokaklarý seninle yan yana yürürken Elim elinde titrerken bize ait vakitlerde Ateþin çemberinde bir kuþ tüyü kadar hafiftim…
Aslýnda Gözlerinin derinliklerinde sevgiyi bulduðum Sevildiðimi hissettiðim an ölmeliydim…
Saatin tüm hýzýyla maratona koþmasý Deli ederken beni Keþke elimde olsaydý da Durdurabilseydim zamaný…
Rengârenk balonlarým, Bayramda alýnan kýrmýzý rugan pabuçlarým, Olmazsa olmazým olan þemsiye çikolatam Bir zamanlar uçurmayý beceremediðim Þimdi seninle özgürce semalarda salýnan Mavi beyaz uçurtmam oldun ‘’Merhaba.’’ Dedi Yeniden dünyaya içimdeki çocuk Dudaklarýnda eski bir þarkýnýn nakaratýný mýrýldanarak…
‘’Canýmýn ta içisin sen, Nasýl severim bir bilsen’’
‘’Yüreðimle geldim.’’ dedin ya bana Yüreðin yüreðimin baþköþesinde Gönlümün kapýsý sonuna kadar açýk sana
Ve ben Sende yaþadým ilki Koklanarak saçlarýmýn telinden Hiç öpülmemiþtim ki…