Adını Sen Koy İstedim Bu Şiirin...

adýný sen koy istedim bu þiirin
ben bir nokta koydum
gerisini sen tamamla sevgilim


kelimelerimin kifayetsizliði suskunluðumdandý
daha ilk haykýrýþýmda can verdi acizliðin


-I-
gecenin baþýnda son bir ateþ daha
kaç yangýn söndürdüm bilir misin hýçkýrýklarýmla
dinle öyleyse

bilemezsin ay peçem 
sen karanlýðýma düþen alýn yazýmken
yaktýðýndan hep bir fazlaydý içimde sönenler

perçeminden tuttuðum kaderin kýrýklarý 
el ayama batan küflü söylentiler gibi
kalanlarsa hep can acýtýyor artýk

-II-

biliyorsun 
geçecek sancýlarým ya
yoksun artýk anka/ra masallarýmda 
kalelerim dost korunaðý
ve inadýna mutluluk arýnaðý artýk
anlamazsýn ki kirli heyecanýnla

sen
bu düþte öldüðünü
ardýna ilk baktýðýnda anlayacaksýn
ve adýmlarýn her geri geliþinde
engeller çarpacak yüzüne
yüzümün yansýmasýndan
isimsiz kýlýçlar kesecek dilini 
susacaksýn çaresiz
tarifsiz mýzraklar batacak sol yanýndan
ta çirkin gözlerine kadar
kapatmak istercesine
gözün hep açýk gidecek

esaret zihnini prangalarken 
güleç insanlar tutuyor ellerimden
somurtkan çýðlýklarýnla hiç bilemedin gülebilmeyi

-III-

gittin ya
çok güçlüyüm zannettin kendini
sandýn ki ardýn 
ceset yýðýnaðý savaþ meydanlarý
feryatlar 
aðlayýþlar
ve yýkýlan insanlar ülkesi deðil mi gönlüm

þimdi seni kezzap kuyularýnda yüzsüz
arþýn kutsal lal dilinde güçsüz
þiirlerimde öksüz
ve kalbimin her yerinde hükümsüz býrakýyorum

her gece düþünün karabasaný ahým
ki ahým dedim mi 
dört melekle kabzedilir ruhun bilirsin
en sonunda azrail olur tenin
son nefesin þahadeti gibi
hiçliðe giden yolcusun 
ýssýz duraksýz yollarda

-IV-

tok tutmak için aç kalan ruhumu
seviyorum sabahýn erken saatlerini
deðiþtiriyorum gözlerimin rengini
ve her renkte öpüyorum kendimi 
gururla açan çiçeklerimin alnýndan 

deniz kýyýsýnda simit yemeyi seviyorum sýcak çayla
umutsuzca ayaklarýma kapananýn 
sen olduðunu bile bile artýk

sarmaþýklarý seviyorum mesela
mutlu ördükleri için aðlarýný 
yetim olmayý seviyorum
içimde ölen þey/tan olduðunu bildiðimden

-V-

karanlýk sema için dolunay yeni adým
sen de bakýp ulaþamayan yýldýz
sönük ve siliksin yasaklý geçmiþimde

teneþirde can verirken ihanetin
söz
ilk suyunu ben dökeceðim 
sana yabancý ellerimle
öðreneceksin alev alev yanmayý

ne zaman üþüsem ölü aþklarý yakýyorum artýk 
sadece gölgen vuruyor odamýn karanlýk anýlarýna

meltem estiðinde ellerine
hiç umursamadan
hoyratça ziyan ettiðin mutluluklar için
adýný sen koy istedim bu þiirin
kalem kurþunuyla alnýnýn tam ortasýna

...ben bir elinden tuttum, diðeri hala meleklerin...
...artýk yaralý da olsa kanatlarýn uç özgürce rüzgarýn sesi...

Þiirime ses olan sevgili Ahmet Ormancý hocama, þiir sesli insana yürekten teþekkürlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın: