//anne sar yetim ruhumu kanatlarýnla, bu gece muhtacým þefkatine//
ruhuma üfürülen sen deðilsin çünkü sen cennetin kaçak meleðiydin
zühre bir düþten kaldým yine aþkýn denizde kör çocuðuyum sesine kokusuna tutuldum gezerken yüreðinin mihrabýnda görmek mecaz dokunmak misaldi sanki ýslak tenine
aþkýn gergefinde iþlerken seni geceye doðuyor þiirler sancýsý unutmanýn celladý unutamýyorum aklýmýn deli yanlarýnda son ilmek boðazýmda kalacak bitmeyen cümleler kefenleyecek beni kan sýçrayan mürekkebin yarým kalan yazgýsý yarýn kalmayacak
çýðlýklarým ölü doðuyor mahþeri yýrtýlmýþ acýmýn yýkýlan cennet düþüyor ayaklarýmýn dibine sen gidiyorsun ne varsa dökülüyor ardýnda göz yaþlarýmdan ki; vakit sarýlmýþ bir mezar taþýna hesabý sorulur sol yanýmdan susuyorum nasýl derim o gitti bitmeyen iþkenceler göðüs kafesimde düþümden peydahladýðým masallarý anlatýyorum zebanilere çalýyorlar seni kan kokan yüreðimden bir ruhumda saklýsýn hala onu da met cezirlere emanet ediyorum gittiðin gibi bir gün gelesin diye
kalbim alýþkýn deðil iki nefeslik durmaya birini gül cemaline diðerini yokluðuna ýsmarladým kýzma sakýn aðla(ma)dým gözlerim yüzüme vuruyor yalnýzlýðýmý sensizlikten kan ter içinde
“sabret” deðiþmeyen terennüm ýstýrapla doðan her günün adý kaybedilmiþliðin yeni simasý ve senden sonra ilk defa birde yalan söyledim kendine “adam sen ölmedin ki”
þiirime ses veren SEVDALÝNKO’ya gönül dolusu teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatihtahiroglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.