ŞİKAYET

ÞÝKÂYET

Açmadan soldurdun gonca gülümü,
Sana senden þikâyetim var gönül.
Uðrunda harcadým garip ömrümü,
Sana senden þikâyetim var gönül.

Yüklediðin yükü götüremedim,
Dertleri çekmekle bitiremedim,
Neyleyim, sana güç yetiremedim,
Sana senden þikâyetim var gönül.

Bak, erkenden kar yaðdýrdýn baþýma,
Daim aðu kattýn tatlý aþýma,
Yok mu merhametin akan yaþýma ?
Sana senden þikâyetim var gönül.

Niye kýrdýn kanadýmý, kolumu ?
Baðladýn dostuma giden yolumu,
Anlatamam kimselere halýmý,
Sana senden þikâyetim var gönül.

Yüksekten uçardým, yere indirdin,
Sönmesi yok ateþlere yandýrdýn,
Mecnun ettin, divaneye döndürdün,
Sana senden þikâyetim var gönül.

Bahar seli gibi coþkun akardým,
Gözleri ahuya türkü yakardým,
Bilseydim, bu yola sensiz çýkardým,
Sana senden þikâyetim var gönül…

ÝBRAHÝM AÇILAN


Sosyal Medyada Paylaşın: