Karalama 6

bu sular hep yeþildir
gökyüzü sýrtýný döner
aðaçlar gülümser

ilk sokakta iðde kokusu
sonra ceviz yapraklarý yollarda
arsýz taþlarýn çatlaklýðýnda
çocukluðun sesi bu sular
kara dut lekesi dudaklarýnda

sen bu yazgýyý alnýma mý yazdýn sanýyorsun
dün kara lastik ayaðýmda,yýrtýk çorap bacaðýmda
annemden kalma yün kazak sýrtýmda
yürüdüðüm yollara sor beni
çatlaklarý anlatýr kimsenin okuyamadýðý o alfabeyi

bu ömür hep törpülenir
toprak týrnaklarýný çýkarýr
çakýl taþlarý dizilir

ne bu duvarlar,ne cam ne çerçeve
dökmez derdini gelene gidene
gelen de hep gider
içi nemlenmiþ bir evden geriye
geriye gözlerinde nem kalýr

sen bu yazgýyý alnýma mý yazdýn sanýyorsun
bugün kara bulut baþýmda,sökük minder yamacýmda
babamdan kalma kýrgýn gülüþ yanaðýmda
koþtuðum ovalara sor beni
çiçekleri anlatýr kimsenin göremediði o sökülmeyi

bu yazgý hep eksiktir
kalemin ucu kýrýlýr
yürekler doðuþtan çiziktir



Nigar Baran



Sosyal Medyada Paylaşın: