Baþým, avuçlarýmýn arasýnda,
Art arda eklenir sigaram.
Süzerim Ankara’yý,
Bakýþlarým dalgýn, yüreðim kýrgýn…
Aklýmdan, ne büyük bir þehir fikri,
Geçip gitmekle beraber,
Bir iç çekiyorum,
Kalabalýk…
Amma …
Bu durgun þehirdeki yalnýzlýðýma,
Ve ne yaman bir çeliþkidir.
Bu insan tarlasýnda,
Geceler boyu yalnýzlýk çekmek…
Bunca kalabalýða karþýn,
Bir ben yapayalnýz, bir ben kimsesiz…
Uðurluyorum,
Bu hüzünlü þehrin, sensizliðe cömert mevsimlerini…
Göðsümü siper ederken, kurþun misali ayaz rüzgarlarýna,
Beynimin içini sessiz hýçkýrýklar,
Ve yanýtsýz,
Kök salan bir soru kemirir.
Benim adým yalnýzlýk mý?
Yine ayný yanýtsýz soru uðuldar,
Yoksa ben mi yalnýzlýðým?
Sigaramdan bir daha, bir daha çekiyorum.
Dumanlý nefesim, akýn ederken ciðerlerime,
Gözlerim doluyor, ama duman deðil,
Lanet bir yalnýzlýk batýyor gözlerime.
Dokunsalar patlayacaðým,
Çýlgýn gibi aðlayacaðým,
Biliyorum, bir aðlasam;
Kýpkýzýl bir sele boðarým Ankara’yý,
Ondan…
Ondan tutuyorum hep kendimi.
Bilin ki burama kadar da doluyum.
Gelmeyin geceler, gelmeyin üstüme üstüme.
Bu içtiðim, kaçýncý paketin son sigaralarý?
Bu kaç bininci yalnýz gece?
Heyhat…
Bir sevgili için satmýþtým her þeyimi, dostlarýmý…
Bugün satýldýðýmýn,
Kaçýncý yýl dönümü?
____________yorgunkalem… /kalin ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.