seni görmeden önce, dudaklarýmda biriktirdiðim tüm kelimeler, seni gördüðümde kovalamaç oynarcasýna kaçýp gidiyor dilimden. söylemek istediðim onca cümle varken, tek bir kelime söyleyemiyorum... susuþum, öfkem oluyor. susuþum,yalnýzlýðým, susuþum, itirafým oluyor. kendime bile söylemeyi inkar ettiðim tüm cümlelere inat susuyorum.. dudaklarým inkar ediyor tüm kelimeleri. kendime itiraf edemediðim özlemim oluyorsun.. söyleyemediðim her cümle bir kez daha yalnýzlaþtýrýyor beni. dudaklarýmdan dökülmeyi bekleyen onlarca kelime suskunlaþýyor. adýn anýldýkça yalnýzlaþýyor tüm kelimeler, gidiþinin ardýndan dudaklarýmda biriktirdiðim tüm cümleler anlamsýzlaþýyor. gitme diyorum, gidiyorsun. öyleyse konuþmanýn ne anlamý var?
Sosyal Medyada Paylaşın:
nidacosgun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.