MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Em
KAYIP GÜL'E SON DAVET.....
Embiye

KAYIP GÜL'E SON DAVET.....



Ey benim Kayýp Gül’üm;

Hüzün dolu bir bayram günü geldi çattý yine
Bu bir garip yolcu, varmak için Hakkýn menziline
Muvakkat ayrýlýða katlandý senin o tatlý sözlerinle
Gül’ünün kokusuyla sinem dipdiri vardým
Aþka muhtaç, sevgiye muhtaç bilinmeyen þehirlere.

Yokluðunda diþ geçirmeye çalýþan þeytana karþý
Amansýz mücadele verdim
Gönlüm; senden gayrýsýna hep kapalýydý.

Bütün o pak huyuna ve suyuna kurban olmak için
Bir koç yerine kendi baþýmý
Derin kazýlan çukurun baþýna
Edeple, sadakatle tertemiz serdim.
Tüm dertler unutuldu o anda
Kýblem; Ali Baba Mekaný oluverdi bir solukla
Ama;
O gül kokunla açýk kaldý gözlerim, korkmadým kuyuda.
Yokluðunda bu gönül var ya;
Bütün kara bahtlý, benzi sararmýþ çöle dönen ruha bürünmüþ,
Kum taneleri, sanki aþkýný nakþederken
Birer elmas hükmünde
Tüm cihaný aydýnlatan lambaya dönmüþtü.

Yastýðým kerpiçtendi ama
Gamze yanaklarýn gibi seni düþününce pamuksu hale giriyordu.
Rengini vermeyen rüzgarýn soðukluðu bile
Hüzün ve matem þarkýlarýný bertaraf ediyor
Nerede senin Kayýp Gül’ün diye alay ederken
Ekim ayýnýn o loþ ýþýltýlarý, imdadýma yetiþiyordu.

Son davete doðru gidiyordu bu aþk Kayýp Gül’üm;

Alem yeniden deviran oluyor, yeryüzüne yalnýz
Kayýp Gül’ün aþký doðuyordu
O alev kapaný, sertlik mizacý dýrahþan çehren
Ümit bayram sabahýydý,
oluverdi sanki
Ebediyete uzanan birer yelken.

Ey benim Kayýp Gül’üm;

Kaza ve kader dedim daha evvelden ama
Kader biliyorsun kýrdý kalemini bizim aþktan yana.
Var mý çekip gitmek hoyratçasýna söylesene haydi
Buðday benizli yapraðýnda
sanki Nilüfer çiçeði gizli.

Bir þiir gibisin Kayýp Gül’üm;

Her bir kýt’ada aþkýnýn beyitlerini okuyorum sanki
Helak oluyor katý haldeki hodbin ruhlu sineler
Mana seninle bulur mana,
Açýp, doðuver gel ziftleþmiþ ruhuma.

Yokluðunda Kayýp Gül’üm;

Geçip rahlenin baþýna
Okudum þu ana kadar o muazzam, dillere destan olan sevdamýzý
Kurudu ayrýlýk, köhneleþmiþ ve hep ayrýlýk bataklýðýný andýran
Mecusilerin kutsal saydýklarý göl,
Kömürleþmiþti sensizlikten
Ama ihtizaza geldi þimdi bu çöl.

Ey tatlý hülyalarýmýn ve düþlerimin sevgilisi Kayýp Gül’üm;

Namýn ve ismin öyle heybetkar bir duruþ sergiliyor ki
Abdestsiz anýlmaz bu isim,
öyle temiz, öyle masum bir aþkýn eseridir çünki.
Ümitvardýk hani, aþkýmýzýn üzerine beton dökmek isteyenlere
Rahmetin saðnak saðnak aktýðý yaðmurlu bir bayram gününde
O þeker þerbet iksirlerle
ruhuma yeniden
Diriltici o gül kokunu üfle.

Yokluðunda kör olmaya namzet nemli gözlerim
Hep senin bana vereceðin kokuna hasret þarkýlarýný mýrýldarken
Sazýn bam teline dokundun yine
Hislerimi perçinleþtirdin aþkýnla bir kez daha
Ýhtimaller sancaðýnda sürgün yedim sanki
Gel ne olursun gel, gitme derken dudaklarým
AMÝN’lerle birlikte yüz sürer Hakkýn kapýsýna ama
Son davetime icabet etsen, ihya etsen olmazmý.
Bütün dikkatim Ali Baba Mekaný sanki
daha þimdiden Yýllar geçsede bu uðurda ;
sönmez bu ateþ ebediyyen
Gelmenin, gelip gül kokunla her yanýmý sanki
Bir bebeði besler gibi besleyip sevgini vermenin
Hayaliyle yaþayýp durmak bile þerefyab olur
Cennet kokulu meleðim.

Evet Kayýp Gül’üm;

Senin yolunun delisi olan bu aþknaðmelerle
Kapýnýn eþiðinde boynu tasmalý kýtmire
Gelirmisin bir kez daha
Haydi söyle……

Murat AYDIN
17 Ekim 2013-Bursa

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.