KAYIP GÜL YOLUNUN DELİSİYİM....

Ey benim gözde ve güzide Kayýp Gülüm!

Senin aþkla kokan o GÜL kokundan baþka
Diðer cümle yaratýlmýþ çiçeklerin hepsini
Senden ve varlýðýndan gayrý var ya;
Baþka koku tatmadým
Ve
baþka koku bilmiyorum,
Baþka bir kokuyu koklamayý düþünmedim bile.
Bütün kainat ne derde desin
Þu Kýtmir hissiyatýna bürünen
Bir garip yolcu hakkýnda nasýl düþünürse düþünsün
Sadece ve sadece
Kayýp Gül’ü düþünmeye çalýþtým
Hala da düþünüyorum,
Düþünmeye devam edeceðim.

Ve Ey Kayýp Gül’üm;

Bazen düþünülmesi imkansýz denilecek kadar
zahmetli bulunan olaylarý bile,
ki; bu olaylar
Ýnsan olmanýn getirdiði ve omzuma yüklendiði
Sorumluluklarýmý zorladýðý halde bile
Senin o kýrmýzý al al cezbekar ve vakar duruþuna bedel
Onlarý hatýrýma getirmeye imkan bulamadým.

Bazen hem kalabalýk hem de yalnýzlýk hallerimde
Bütün düþlerim ve hayallerim, esas meselelerimle birlikte
O namýnýn eseri olan Kayýp Gül aþkýnýn menziline girdiði halde
Söyledim kendi kendime tenha bir köþede
Kayýp Gül çok ehemmiyetlidir
Kokusu ve aþký, hem keskin
Hem çukurlardan da derindir.
Ýþte böyle bir zaman zarfýnda
Kendimi SANA feda etmeyi
Þu can yine, bir kez daha þeref bilir.

Ey benim Kayýp Gül’üm;

Manen öldüm, manen öldüm ki
kendimi bütünüyle
Senin; o küflenmiþ kalplere serinlik ve güzellik katan
Gül kokuna ve endamýna
Herþeyimi feda ettim.

Ummanlar kadar geniþ deryalarda
Yolunu kaybeden ve rotasýný þaþýrmýþ gemiler gibi
Sensizlikten yitik düþtüðüm sevda dolu gül bahçende
Senden baþka tüm kokulara
Kapattým bütün KAPILARIMI.

Ey yoluna deli divane olduðum Kayýp Gül’üm;

Atlatýlmasý o kadar zor bütün zahmetli iþleri
Elimin tersiyle itiverdim.
Ýterken bile senin o gül kokuna
Medh-ü sena’larda bulundum
Bulunurken bile hiçbir zaman aslýný kaybetmeyen
Ve asaletinden gram eksilmeyen
Zarafetine tutuldum.

O senin muhabbet tohumuna
sanki can suyu veren kokun için
Pervasýzca ve de kýnarcasýna
Sen Kayýp Gül’den vazgeçmezsen þayet
Ruhunla birlikte bedeninde kaybolacak
Cinnet geçirip bir köþede
Hazan gibi ismin de sararacak.
Vazgeç Kayýp Gül’den derlerken çevreden;
Ey benim Kayýp Gül’üm!
Vazgeçmek kolaymý sanýrsýn kokundan
Özünle birleþmiþ vefa denen o nazenin adýndan.
Olsun varsýn, lakin;
Gelip senin huzuruna edep ile
Delireyim karþýnda, aþk ve haya ile.
Þu cihanda bütün yaratýlmýþlar
Desin benim için olmuþ deli divane
Þeref duyarým bende böyle bir nam-þerif’e.

Ýþte böyle Kayýp Gül’üm!

Tükendi artýk kelam bende
Yalnýz sensin günahkar düþüncemde
Razýyým, ben o gül kokuna hem bedenen hem de manen
Sende bundan sonra benimleysen ,herþeye raðmen
Haydi ne olur lütfen
Söyle….

19 Ekim 2013*BURSA….Saat:22.00



Sosyal Medyada Paylaşın: