Dem

Sýyrýlmýþ düþlerimin kâbuslar sokaðýndan
Uykumun kýyýsýnda yalnýzlýðým soluyor
Benliðim bir namluya, yaslanmýþ þakaðýndan
Yarýnlar dünde kalmýþ, yaþanmadan soluyor

Akþam uzar gölgeler, sunar ölüm korkusu
Gece sinsice gezer, yollarda kurmuþ pusu
Gündüzler þiþelerde, kalmýþ þarap tortusu
Boþalan peymâneler, hayallerle doluyor

Bâd-ý sabâ nezdinde, yâr zülfü deðmiþ güle
Allanmýþ yanaklarý, davet iþte bülbüle
Dikenine dolanmýþ, aþýðý çeker çile
Gözündeki yaþlarla, goncasýný suluyor

Bir kokuyken özlemim, þevk ile bir nefesten
Zincirlere vuruldum, kaçtýðým her kafesten
Ayrýlýðýn gürzünü, felek vurdukça kasten
Acým içime yangýn, ilacým dem oluyor…

Erol URAZ 14.10.2013 Eskiþehir





Sosyal Medyada Paylaşın: