İNSAN
Nereden gelmiþtim buraya?
Hangi badirelerin üzerinden atlamýþtým, geçerken.
Kimlerin feryadýna derman olup,
Kimlerin avazýný bastýrmýþtým sessiz?
Bendim!
Her kes gibi, yiten zamanýn içinde
Bildikleri ile bilmez yere savrulan
Týpký sen gibi, ben gibi, hepimiz gibi…
Gün geldi!
Bir elmasýn ýþýltýlý damlasýndan nakþedildik dünyaya.
Seçimler yaptýk akýllýca
Ve
Yaþa dendi hepimize, yaþa doyasýya…
Önce tertemiz saf bir melektik, kanatlarý olmayan
Bir zaman sürdü bu yanýmýz...
Sonra
Topladý pýlýsýný pýrtýsýný, sýrra kadem bastý, o yanýmýz.
Kaldýk anadan üryan!
Ne bulduysak kuþandýk karaktere dair…
Kimimiz çok kaptý, kimimize hiç kalmadý.
Kendimizde bulamadýklarýmýza bakýp, daha da çok içerledik.
Gurur, kibir denen þeylerin içimize doluþunu, öylece seyrettik.
Sonra, kara kara perdeler çekildi
Mil indi gözlerimize…
Küf kokularý iþledi burun deliklerimize.
Yosun tuttu içimizdeki duygular
Terk etti kahkahalar.
Onca aðýr kalibreli vurgunlarý, yiyince
Doðrulamadýlar tekrar.
Sahte gülüþler aldý yerlerini
Bunca kir, bunca pasýn arasýnda terk etti.
En büyük karþýlýksýz veriþler.
Menfaatler yerleþti bedenlere.
Gittikçe kirlendik, kabahatlerin özüne iþledik.
Güle, güle demez olduk içimizden gidenlere.
Eksikliklerini de anlamadýk, ta ki bir gün gerçekten gerek duyana kadar.
Yine de nankör deðildi, hýþýmla içimizden söküp atýlanlar.
Cansýn neden bana haramsýn demek yeterdi geri dönmelerine.
Velhasýl-ý kelam,
Bir candan deðil; bin Canandan geçmeyi marifet bildik…
Yolu yordamý býraktýk, koca çaðlarý yuttuk.
Kendimizi unuttuk.
Yetmedi!
Her yüreðin kapýsýný zorladýk!
Ýþledik en derine kadar.
Ýnsanlýðý karaborsaya çýkardýk.
Rantlarýn artan yanýna kolayca ekledik.
Elde avuçta ne varsa zorladýk.
Ve an geldi!
Korktuk…
Bakamadýk yaptýklarýmýza…
Yumduk gözlerimizi, sandýk ki taktýðýmýz bantlar bir iþe yarar…
Yaramadý!
Üstündü evet insan doðada!
Lakin nereye kadar?
Ve silkindik dalýmýzda bir elmanýn silkintisi gibi…
Düþmedik yere,
Ama biliyoruz artýk düþmek ile düþmemenin arasý bir karar.
Verirken bir zarar, adam akýllý düþüneceksin
Bir terazi yetmez dengenin gidiþatýný ölçmeye
O yüzden tartarsýn bin bir kefede ettiðini.
O yüzdendir bunca boþa koyup tutturamaman dengeyi.
Bir adýmda sýyrýlýr, bir adýmla boðulursun bazen.
Bunca hesaba ne gerek var ey insan!?
Saf olan yanýnla baksan
Güzelliði solusan
Dünyaya...
Atlasan kendi kendine düþtüðün tuzaklardan
Arýnsan kibirden
Kýrsan kendine vurduðun tüm zincirleri
Çýksan her türlü zandan
Kaldýrsan hayatýna çizdiðin sýnýrlarý
Kalsan yine anadan üryan
Deðiþtirsen seçimleri
Geçsen tüm derslerden
Aynada olan þeyin yansýyacaðýný
Unutmasan..
Daha çok gülsen mesela
Hayat gülümser
Hayat coþar
Ey insan!
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.