Güz gözlerine iþlemiþti en soðuk esiþiyle kadýnýn
Yalnýzlýðý aktý saç uçlarýndan ve cýlýzdý
Kýrýlan yalnýz o muydu, yalnýz olan
Ya da
Hasretini besleyen kadýn mýydý hikayede yalnýzca
Týrnaklarý bile acýrken içten koparýrcasýna
Sökülüp acýlarý yüreðinin diplerinden ta ruhuna
Hücum etti genç bir hayatý ihtiyarlatýp sonra
Düþerken umutlarý bir bir gökyüzünden
Ne kadar da mavilerdi oysa
Düþündü bi an;
Mavimiydi onunda adý okunurken hayatýna
Adý hazan yapraklarýnda mý kaldý sonrasýnda
Kývranýrken aðrýlý göz bebekleri ardýndan aðlayarak
Sessizdi kadýn.. ki adamýn duymadýðý
Kirpikleri vardý sýrýlsýklam, kirpikleri ýslak
Ve hiç kurumayacaklardý
Ki þimdi adam acýmasýzdý bu hikayede
Seviþler kitap aralarýnda sýkýþýp kalmýþtý
Rengi kaçmýþ cýlýz ve sarý sayfalarda
‘Neresi acýr en çok yüreklerde’ diye sorduðunda adam
Alaycýydý
‘Saðým, solum ama en çok sol yaným’
Diyebildi kadýn acýyla
Solunu kanatarak iþlemiþti yüreðine adýn..
Ve kadýn
Yine de kahramanýydý
Bu yitik hikayenin..