Boðuluyorsun sükunumla
Biliyorum dayanýlmaz zamanlarýn koynunda
Ve bir ip geçer gibi gýrtlaðýnýn orta yerinden
Otur ve sus þimdi
Sus ve duy
cam kýrýklarý gibi parçalanmasý bir kelebeðin
batýþý gibi kanatlarýna ve arkasýndan saplanýþý gibi bir bir
saydýn mý
kaça bölündüðümü yokluðunda
ki yetiþemez þimdi zamana kelimelerin
ayak altlarýnda kaldý gidiþinde kopan her bir parça..
þiirler yazmýyorum can acýmý hafifletecek
kimsenin uðruna, umuduna
karalýyorum rüzgardan gelen heveslerimi þerefler kaldýrarak
sonra
sen çýkmýyorsun her kapý ardýndan þimdi
kapýlarda aralýklar da yok
yollar varmýyor sana, sokaklar çýkmaz..
aklým karýþmadý hiç ardýndan
düþünmedim üþüyeceðini bile ellerinin
meraklanmadým sonra
ki kahpe gidiþlerinin bilmem kaçýncýsýydý bu ya
saymadým
saydýramadým yokluðuna..
þimdi tak kanatlarýný uç benden uzaða
kapan istersen kafeslere ki
sorulmayacak nedeni ardýndan
ya da git koþarcasýna kendinden, bir kelebeði savurduðun gibi
aklým karýþmadý benim, susmalarý ben toplamadým
bilirsin ilk kez de deðildi senden arta kalan yalnýzlýðým
ve oyun da deðildi üstelik bu oynadýðýn
bilirim
bundan deðildi saklanmalarýn..
yasaklanmalarýn..
ey sevdiðini sandýðým
buz maviydi sevmelerin senin
buz gibi mavi..
çözemedim ne dillerinin kilidini
ne düþlerinin buz mavisini
eritemedim
erteledim..