Anlamak ne mümkün ey hayat seni
Gençlikte verdiðin o kanat hani?
Tut þimdi posamdan kaldýr at beni
Düþtüðüm topraðýn sînesi yansýn
Kadere sözüm yok; bahtým utansýn
Zifir gecelerde hep adým adým
Ardýndan iz sürdüm, ýþýk aradým
Her düþüm düþüktü, hayalim hadým
Kýrk yýldýr günüme özlenen tansýn
Doðma hiç, lüzum yok; bahtým utansýn
Yazlar az gelirken gözü açlara
Yazdýn kaderimi boþ amaçlara
Yorgun dizlerimi sal yamaçlara...
Ne çýkar adýmý yokuþlar ansýn
Bir karýþ düzüm yok; bahtým utansýn
Bahane ederek zamaný, çaðý
Koy omuzlarýma kalan son daðý
Tükettim sabýrý... bozdum otaðý
Belli ki hüzüne Anavatansýn
Tahtýnda gözüm yok; bahtým utansýn...
Mecit Aktürk