Sana hiç sözüm yok ey mukadderat
Çektiðim ne varsa sebebi kendim
Kan kustur istersen, ölümü arat
Nihayet muktedir sensin efendim
Madem ki can gerek harlý sacýna
Tut gamlý gönlümden al kýskacýna
Çeksen de dert etmem dâr aðacýna
Yeter ki bu öfken dinsin efendim
Say ki haz veriyor gönlüme eza
Azabýn, ateþin, alevin keza...
Hayaller beledim güvenip yaza
Çiçeðe durmuþken donsun efendim
Hep gamlý izin var alýn çizgimde
Yazgýmsýn, itibar görmüþsün dinde
Ben boyun eðdim de, cahil indinde
Tepeden týrnaða kinsin efendim
Ne zaman þenlense baharla teras
Yasaktý sîneme güneþle temas
Ne þefkat beklerim, ne de iltimas
Baðýma baykuþlar konsun efendim
Madem ki fâniyiz, ukbâdýr asýl
Bitsin bu tiyatro, hüzünlü fasýl
Sonbahar, vakit dar; yani velhasýl
Kapansýn son perde, insin efendim
Mecit Aktürk