Şakayıklara Yürüyüşümüz

Bir dað macerasýydý,
sizinle yaþadýðýmýz.
Ve kanyon uçurumlarýydý,
el ele baktýðýmýz.
Buðulu gözlerimiz en yüksek tepelerde aradý,
sonu belirsiz mutluluklarý.
Oysa en mutlu anýmýzdý,
Þakayýk çiçekleri topladýðýmýz.
Isparta gülleri gibi,
Ýda’nýn dað kekikleriydi,
avuçlarýmýz da kokladýðýmýz.


Uzun urganlarla,
saçlarýndan tuttuðumuz bulutlardý,
Alýcý kuþlar gibi baþýmýzda dolanan.
Ya koynunda saklambaç oynadýðýmýz orman,
En yakýn arkadaþýmýzdý.
Hünerli elleriniz ve kýzýl saçlarýnýzdý,
bizi dallarýna baðlayan,
Ya da orman yeþili gözleriniz,
Bizimle yeþil dallarý merhabalayan.


Keþke hiç bitmeseydi o yolculuk aný,
Gün batýmýndan evvel,
Oysa gün batýmýnda,
Bulutlarýn üstünden bakacaktýk,
Körfezin mavi sularýna.
Kim bilir,
Belki de el ele koþacaktýk,
Ömrümüzün ikinci baharýna.


Hazin bir sondu yorulmalarýmýz,
Bize isyandaydý,
Yollara küsen ayaklarýmýz.

Bizi dinleseydi,
Kulak verseydi eðer yüreðimizin sesine,
Ýnan ki iki gözüm,
Bir baþka olacaktý,
Þakayýklara yürüyüþümüz.

Sami Gök
25.05.2013/Kaz daðlarý ( Ýda )

Sosyal Medyada Paylaşın: