TÜRKÜLER

Bir kuþluk vakti,
Dinleyince türküleri,
Uzanýveririm,
Koca pelidin gölgesine.
Gözlerim gökyüzüne dayalý,
Yatýveririm sýrt üstü.
Savruluveririm,
Sarý baþak taneleri gibi,
Yaz yelinin önünde.
Buluveririm kendimi,
Sonsuz bir ayrýlýðýn,
Orta yerinde.
Dinleyince türküleri,
Dönüveririm,
Kendi özüme.
Ah! bu türküler,
Ah! bu türküler.
Beni benden alan,
Urgansýz uçurtmalar gibi,
Sonsuz düþlere salan,
Karlý daðlarýn doruklarýna,
Ya da, bahar gelmiþ yaylalarýna,
Serçe sürüleri gibi konan.


Burcu burcu insan kokan,
Emek kokan,
Ekmek kokan,
Hürriyet kokan,
Her sözünden.
Çýkýverip gelmiþtir,
Ýnsanýn özünden.
Hilesiz hurdasýzdýr,
Yalansýzdýr.
Türkülerden alýrým,
Haberin hasýný,
Bir de gökyüzündeki turnalardan.
Önüme konan,
Baharat tabaðýdýr türküler.
Kimi dilimde ki acý,
Kimisi gözlerimi yakan,
Feryattýr,
Yüreðimden kopup gelen,
Derin bir gayya kuyusudur türküler.
Ýmbik imbik süzülen,
Ýlmek ilmek örülen,
Çýlgýn bir nakýþtýr türküler.


19.2.2015/Ayvalýk


Sosyal Medyada Paylaşın: