Bir rüzgâr esiyor Çamlýca’dan
Ve martýlar geçiyor üzerimden
Eski zamanlara doðru...
Bindirip özlemlerimi onlarýn kanatlarýna,
Ben de eskilere gidiyorum,
Çocukluðumun Ýstanbul’una;
Cumbalý ahþap konaklarý,
Bahçe duvarlarýndan sarkan mor salkýmlarýyla,
Yol kenarlarýnda erik ve dut aðaçlarýyla
Arnavut kaldýrýmlý
Üsküdar sokaklarýný özlüyorum.
Sonra, gençliðim geçiyor gözlerimden,
Her ânýný Ýstanbul’la sarmaþ dolaþ yaþadýðým;
Caddebostan Plâjýný, Opera Sinemasýný,
Kurbaðlý’da sandal sefasýný,
Moda Ýskelesini,
’Atlantik’li, ’Piknik’li Ýstiklâl Caddesi’ni,
Beyoðlu’nu özlüyorum;
’Atlas’lý, ’Yeni Melek’li günlerini
Ve ’Dame de Sion’lu kýzlarýyla akþam üzerlerini....
Ýyot kokusunu özlüyorum,
Kadýköy vapurlarýnýn kýç üstünü,
Boðaz’ýn mavi havasýný özlüyorum.
Emirgân’da ’Çýnaraltý’ný,
Küçüksu’da mýsýr yemeyi,
Dolmabahçe Stadýnda, çamurda
Lefter’leri, Metin’leri seyretmeyi...
Bir de,
Nice aþklara saðdýçlýk yapmýþ
Ýstanbul Tramvaylarýný özlüyorum;
Elimin ilk kez eline deydiði
Ve aklýmýn baþýmdan gittiði...
Ve ilk sevgiliyi özlüyorum;
Kalamýþ mehtabýnda
Karþýlýklý þiirler söylediðimiz
Ve geceler boyu elele Samanyolu’nda gezdiðimiz...
Ýstanbul’umu özlüyorum;
Bir Ýstanbul vardý hani...
Bir Ýstanbul Rüzgârý esiyor Çamlýca Sýrtlarýnda
Ve Ýstanbul doluyor gözlerime, damla damla
Martý kanatlarýnda...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.