Söz bilenince

Söz bilenince

Ýnce ince kýy dedilerse tarifte
arifte hikmettir söz

kýy o zaman bilenmiþ sözlerinle
zati yüreðim göz göz
attýðýn susuz kýyýlardan çýkar desem de
çýkmak isteyen kim
halleþip gidiyorduk

yorduk sözü de
aþk denen seviyi de

orman yeþili gözlerinde havalar
kah güneþli kahi kar boran

sende fil
fil kini
öfkesi mi var
yýkma aþk’ýmý baþýma

Funda kokan sýrma saçlarýnýn tekini
koparmaya bir teline kýyar mýydým Ceylaným
sen de suçlusun ben de derdin
derdin buysa
öfken bitecekse
huzur bulacaksan
var getir

korkan kim aþk’ýn zulümlerinden
iz býrakmýyorsun sanma ki
çýkmaz açýða
bu maktulün katili

kýrlarda gezinir gibiyim
ayaklarýmý dalýyor ýsýrgan otlarý
gözlerinde nemli gölgeler oluþtuðunda
sýðýnýyorum yine
tayfýna

iþte o hallerde gölgeni üstüme ser
cibinlik yerine

ve bir daha siyah bir bulut olup gitme ya bana
sözün olduðunu da unutma dersem
ki
ve sen benim dört mevsimimi yaþadýðým ülkem

razýyým
ince ince kýy dedilerse tarifte
kýy o zaman
sevi sözcüklerini yakýþtýramadýysan dudaklarýna

ya da çýkar beni yüreðinden selamet bir yere
açacaksa çiçeklerimiz bozkýrda da açar
ama sen beni býrakýver
yemyeþil çimenli bir gölgeye

22/Eylül/2013/Pazar/Bodrum

Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın: