Dilsiz bir mevsimden geçiyorum
Eteklerimde çalý çýrpý
ve dikenler
Eteklerim rüzgarýn aryasýna eþlikte
Nefesim kalabalýk
Nefesim kimseyi tanýmýyor
Ne de kimseye tanýdýk
Ýsa düþsün ki gökten yalan söylemiyorum-diyor
Bu yaðmurlu günde bekleyecek kimsem yok
Zaten bu yüzden bir bedevinin alnýnda atýyor dilim.
Kedili sokaklarýn kahinleriyle tanýþmalý -diyor
Bana beni tanýtmalý yeniden
Anlatmalý kilitlerden önceki kapý aralýðýný
Bir yolculuk sonrasýnda kalan yabancý anýlarý
Kaybediliþini zamanýn
Alice’in tavþaný tutup elinden
O kapýdan geçirmeden önce
Bedensizliðimi anlatmadan
Çürümüþ bir dille.
Dilsizken þairler
Çarmýhýn çivilerinden damlayana bak
Kucaðýmda kan lekesi
Dökülüyor kaþlarým
Kirpiklerim
Saçlarým.
Meryem’im þehrin kaldýrýmlarýnda taþlanan
O aðacýn altýnda sancýlý yatan
ki
Bu mevsim elime deðdiðinden beri
Dudaðýmý kýzgýn pamuklarla ýslatýyor
Bir mezar bekçisi.
Aysýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.