ilk defa dün gördüm aynada kendimi
arkadan bakýldýðýnda dev gibi omuzlar
tepesi dumanlý erciyes gibi saðlam
ve bir kýrbacýn sesi gibi keskin
acýsýz ve intiharsýz
zannederdim hep kendimi
meðer ne küçükmüþüm.
kendi kesip biçtiði önlüðün içinde yaþayan
tuvali hep rengarek
her sabah yataðýna býrakýlan bir gülüþü
sorgusuzca dudaklarýma takýnan
hep kapattýðý
ama hiç açmaya yanaþmadýðý kahve telvesinde
gizli saklý kelimeleri olan
ben
bahçemin etrafýnýn dikenli tellerle örülü olduðunu
hiç görmemiþim meðer.
eskiden sadece iðneden korkardým
þimdi gözlerimi açýp bakmaktan etrafýma
kaybolan yön duygumu
bir öksürük nöbeti gibi duyabiliyorum
yer yer sigara lekeleriyle renklenmiþ sakallý
yaþlý sahafýn karþýsýnda
bir boþluðu daha doldurmak telaþýyla beklerken.
topraðýn altýnda esen rüzgar
yüzü kýrýþmýþ deniz
ve kediler
ve kaðýtlarým
ve hiçbir yaðmura sarýlmayan þemsiyem þahidim olsun
elbette öldüreceðim kendimi birgün
gözlerimden güneþ yüklü lensleri çýkarýp
rafta tozlanmýþ bir kitabýn
hiç okunmamýþ sayfasýnda.
Aysýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.