/Siz hiç dal kýrýlýrken sesini duydunuz mu bayým? Yanan bir ormanýn çýðlýklarýný seslendirdim ben Peki, Közüne küsmüþ kül gördünüz mü? Veya kýrmýzýsýna küsmüþ bir gül? Gülmeyin delirmedim Yokluða terk ettiðinizden beri Ellerim vebalý bir gelin þimdi. /
Kelimeler kekeme olsun ki Özlemek daðýnýk þiiri ruhumun Kimseyi sevesim yok benim Denizimi dalgalandýrmaya çalýþýp Uyuttuðum kuþlarýmý korkutmayýn Artýk, Kaburgamýn kýrýklarýný toplayan tel tokayým Tutunmaya âþýk, alýþýk unutulmaya.
Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum gülmeye Bu hasret yüzümde gizlenmiþken Yüzüm ki gecenin içi boþaltýlmýþ kaðýttan yastýðý.
Ah bayým! Hasrete alýþtýrdýðýnýz gün dün sanki Hani söðüt yapraðýnýn narin damarlarýnda yürümeyi Sýratta yürür gibi.
Rüzgarýn yanaðýndan ilk düþüþümdü Saðýr þehrin taþlarýna Bir apartman soðukluðunda beslendim Yontuyorken kelimeler içimdeki kökleri Acýdan giremedim içeri.
Her defasýnda yüzümün nehirlerinde binlerce çocuk boðuldu Diþlerim ufalandý hasretten Dilim her adýný andýðýnda Damarlarýmda bir serum Her gün boþa akýp gitti Kalabalýklar arasýnda büyümeyi öðrendik Ben ve ellerim.
**Müsveddesiymiþ güneþ þu gecenin Temize çekince her yer karanlýk Öðrendim. **
Yarým kül.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(AYSIZ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.