Benimkisi gönül yorgunluðu .
Çok yol kat etti de bu aralar.
Durdum,
þöyle bir bakýndým yýllarýma.
Issýz sýzýlý bir yoldayým.
Saðým loþ, solum susmuþ.
Karþýmda uzanan umut silinmiþ...
Güneþ sönmüþ her yer boþ,
sanki na hoþ ...
Ýçim burkuldu...
Sen yine de say ki
hayat bir bana hoþ.
Benim kelebek ömrüm
kaþlarýnýn arasýndaki
öfkeye bile susamýþ.
Yorgunluðu,
gözlerime ulaþmýþ kalbimle,
baktým yokluðun coþkusuna.
Orada da kimse yoktu.
Þaþýrdým kala kaldým.
Adýmlarým durmuþtu,
kimsesizliðimi kusmuþtu eteklerime.
Aðaçlar, serçeler,
karýncalarýn ayak sesleri,
toprak kurumuþ,
güneþ susmuþtu.
Ben nerede býraktým kendimi...
Ya da nerede kime takýldým kaldým da,
yalnýzdým.
O geride mi kalmýþtý.
Ben mi yerimde saymýþtým.
Yollarý, mesafeleri,
gidiþiyle ne zaman süslemiþti.
Korktum, ürktüm, incindim.
Ben kaybolurdum bu boþluk ta.
Ne zaman býraktý ellerimi...
Ya da yokluðunda ben hangi hayale,
ellerindeymiþim gibi,
tutundum yürüdüm .
.....
.......
...
..........
........
Hangi sýzýya doydum da,
sesim soluðum nefesim kesildi ..
3 aralýk 2012
Aksu Dila