ruhumuzun içinde közlenen yalnızlık
AGRA
ruhumuzun içinde közlenen yalnızlık
/Bir yalnýzlýk çöker,çöker de dönderir bizi kendi alaborasýnda
Ve her alabora da deli divane dönen bedenimiz ayýk deðildir artýk./
Yalnýzlýðýn en vurgun hüzünlü saatlerindeyim,
Ruhumun en ücra köþesine çöreklenmiþ
kuzguni bir nikotin gibi daðýlýyorum gökyüzüne karýþ karýþ,
ne önümü görebiliyorum ne de bir felçli gibi hissedebiliyorum.
ve birazdan anafor ruhumun içine daðýlan
bu kaya gibi sert nikotinle öksürükler basacak yeryüzünü
ve her öksürük hikter ölçeði belli olmayan
bir elektrik dalgasýnýn manyetik alana yaydýðý
yalnýzlýðýn en sarhoþluðuyla vuracak yeryüzünü.
ve ardýndan hissetmeyen duygularýmýn
bir refleks tepkimesi ile gözlerimden boþalýr gibi yaðan
ve ýsýnan yalnýzlýðýmýza dökülen saðanaklar boþalacak...
serinleyecek belkide ruhumuz her patikasýnda,
oysa anlýk bir tebessüm gibi yüzümüze yansýyan bu erincin
genç yaþta ölüm makinasý azrailin teslim aldýðý genç bir kurbanýn
gülümsemesi kadar sürecek...
aniden bastýran bir yaðmurun diniþi kadar kýsa sürecek...
ve þimdi kendi aynama bakarken
bu anlýk tebessümlerin hep dalgalý
ve yaðlý ilmiðe baðlý bir ömür geçirdiðini görüyorum.
Bu yüzden her yalnýzlýk yaþarken
týpký içilen sert bir nikotin gibi ayýk deðildir
kendi içinde hiç bir zaman......
Diyarbakýr/ekim 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.