Hani, bir güneþli baharý olurdu Ýstanbulun;
Boðaz sýrtlarý erguvan rengi
Ve masmavi bir rüzgâr eserdi denizden ince ince
Ve bir ýlýk yumuþaklýðý vardý ellerinin;
Ürperirdim ellerime deðince...
Yaþým; iþte, o yaþlardý, toydum,
Severdim; ekmek gibi, su gibi sevmeye mecburdum.
Ve bilmediðim bir tadý vardý dudaklarýnýn;
Tattýkça acýkýyordum...
Sonra, yýllar girdi araya,
Evlendik, çocuklarýmýz oldu-þiirlerdeki gibi-,
Kötü bitmedi hikâye, ayrýlmadý yollar
Fakat
Ne bende o kaynayan kan,
Ne senin ellerinde o ýlýk yumuþaklýk,
Ne Boðaz sýrtlarýnda erguvanlar var...
Ünal Beþkese (1988)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.