DUR

Dur!
Lütfen atma, gözyaþýmýn yanýnda
Hafif kalan kurþunlarý
Ýncitirsin çocukluðumun en güzel anlarýný
Barut kokusu almasýn
Annemin kundaðýmý sakladýðý
Sandýðýn içini.
Kan akýtma gözlerimden, gözlerimizden
Yaþ yerine…
Yüreðime,
Pamuk þekerin yumuþaklýðý yerine
Ýntikam ateþini hapsetme.
Artýk patlamasýn bombalar
Korkuyorum.
Lütfen, kara dumanlarýn arasýnda
Kaybolan çocukluðumu,
Huzurumu, mutluluðumu geri ver…
Elimdeki þekerlerin hepsini
Sana veririm derdim ama
Kardeþim aðlar sonra,
Etrafýmdaki herkes aðlýyor.
Dumanlar arasýnda
Geleceðim boðuluyor, nefesim daralýyor.
Dur!
Dur, lütfen atma
Gözyaþlarýmýn yanýnda hafif kalan kurþunlarý…

Sosyal Medyada Paylaşın: