Tenimden diyorsun
binbir manþet ve üçüncü sayfa haberleri
yapýþtýðýndan bu kadar siyah
bu ara yaratýmlarýn fenalýðýnda
aþk en derin dondurucularda
kusura bakma gözlerimde uzanmýþ duruyor
içerlikli birkaç kefen bezi
asitli içecekler sýrasýnda dudaklarýn da var
eter buhar olmuyor dile yapýþýnca
müzik kesiliyor, üstüne gençkýz telefonlarý
sarý akrepler, siyahlardan daha erotik
gömülüyor kýllarý upuzun kalorifer borularýna
haritada asansörsüz evler
delikanlý bakýþlarýyla gelenler söz taþýyor
gözlerinden kaçýrýyorum gözlerini
gözlerimde birkaç sana ait örtbas
daha büyüðü yok, denize girdiðimde macun gibiyim
korkmuyorum açýlmaktan, boðulmaktan
iri kanlar yudumlamakta güzel parkam içi
yedi bin öteki mamalara dokunup
sarhoþ oluyor öykülerinde tüm yalnýzlar
..
ne güzelsin
sen de
mesen de olur, deðmese de olur
heykelini dikebileceðim yer olmamalý
kapalý da olsa her bir delik
çaðýrmamalý erkekleri erkekler
baharatçýlar iþi býrakmalý aktarlara
oðulotu ezmeli diþinle
diþinde kýllarý mazinin
bir yaranýn patolojisi
parmaklarýma bal sürersem abes
deðseydi nemine, þair uzaklara küfrediyor
ben bilirim en çok hamile yangýnlarý
hiç doðmayacak özlem tutkusunu
sen bilirsin benden iyi
örtbas ettiðin upuzun gecelik
ötekiler kýtaya çýktýðýndan beri
çiçekleri sulayanlarý tanýmýyor yerli ahali
..
’kýþ atletleri giyip
uzun kollu okunan tabiatýn evlatlarýyla
ne güzel oluyorsunuz’
diyebilmeyi ne çok arzu ederdim
sen doyurmasaydýn beni
ilkin gemisiz
denizaþýrý tevratlarýn suretleri görünürken
baðýran ve sonra da yapýþkan
ayaklarýn olmasaydý
terimden diyorsun
ilaç belli, zamanki kýtalardan bahsediyor
tüm mumlarý aldýðýn gibi eritmeli
bir çocuk gibi hiç utanmadan uzanabilmeyi
olmadýðýmdan beri sen üþüyorsun
iç, kokan þerbetimi
umumi tuvalet gibi sebepler bahane oluyor
yýlgýn sakallarým kaþýnýrken fark etmiyor artýk
korna sesleri çok garip,
jübilesi yapýlmamýþ yýllarýn seviþgeni ellerim
dersini almýþ kapanýyor yüzüme
iri bozgunlardan memeleri sarkan Ay
belgesellerden artýk usanmýþ etleriyle
bisiklet yolunda koþan kadýn oluyorsun
tamam biraz da yýlan
omurgasýz sanýldýðýnda
çelik hatlarýyla zehri dilinde
kokuyorlar sevgilim, dýþarýda insanlar kokuyorlar
en güzel sahte sularla
..
özür dilemedim
gerek yok diyorsun
tamam, bir gün çýkýðý, hep öbür memesi bakir gecelerin
çýkýp gideceði göz pýnarlarýna soyunuyorum
kasýklarý bu örten bordo atkýlarda
makaslar kesiyor saçlarý ve en hassas organlarý
kaldýrým, asfalt, sarý ve buðu
her cam bu kadar korkmamýþtý
kapatmaya filmi
görüyorlar
bildikleri halde görmüyorlar
bir jilet tüm yavþaklar için cüzdanýmda
sakla beni dediðimde, düþün yarýnlarý
hayra yoruyorum kör seviþleri
sessizlik daha sensiz
kitaplarýn ne suçu var?
ne olursun tutma, akýt beni