’þimdi bir çaydanlýðýn baþýnda,
kapý komþusu yeþilçam adamlarýn hatýralarýyla
sevgiyi nefrete dönüþtüren fikirler üreteceðiz
muteber kentlerin müzeyyen sevgilerinden ziyade. ve hakaret edecek imlâ. insan merhameti eþeleyen karga olacak
belki martý denizlerde, uzaklardan göçebe.
ama dönmeyecek,
kesip depremlerin üzerinden ölümü firara müptela tenler yazdýrmazken en güzel þiirini körüklü otobüslerin.
nasýl olsa okuma yazma bilmiyor sonbahar,
dökülen yapraklar,
gidenler,
batýrýlan salgýn iðneleri, hiç kavuþmayacaklar iyi insanlara.
bu nasýl özgürlük ki
öldürüyorlar sevgiyi
sabahý zor ediyorum, sabah da geceleri
çevirdiðim saman yapraklarýnda korku
kiraz aðaçlarýna bakmaktan bahsediyorum
kalemin çizdiði uzunca satýrlar
önemli olduðu kadar da, bir hiç ayrýca
ne gelirse baþa, analara geliyor
ayýlar dahi ayný, diþileri ürkek
týð bezesiyle dolaþýyor kar üstünde
kapýlar çalýyor, montu ter kokan erkekler
koltuk altlarýnda karalanmýþ onlarca þiir
üþüyor nefessiz býrakýlmýþ kadýn
ince bileklerinde süzülen genç çalgýcýsý
hiç bilinmeyen çeyizlerden bahsediyorum
ceviz aðacýndan fýrlayan talihsiz yeþil
göðsünün ucu gibi tanrýçalar mülteci
soyulan derisinden geriye kalan bir fotoðraf
ve ödül yeryüzüne geri dönecek adam
baþka türlü anlaþamýyoruz, zarif ak teni
ýþýk niyetine içtiðim karanlýklardan
hangi taþa otursam, bir bildiði var eczacýnýn
kimlik numarasý üstüne yarýnlar
eskimiþ fotoðraf galerinden beri levrek dansý
geride þiþeye deðen dudaklarý þeker
o saman rengi ayrýlýklarýn ýslandýðý aralýklar
sessiz kalmýþ düþlerin münakaþasýnda
buz tutmuþ yüreðe ateþ veriyor göçler
þeytanýn sarýldýðý yorgan tenim
bir baþka bulgu da geri gelecek delilik
yanýtsýz sorularýn bile kýrýþýklýðý var
hiç kaygýsýz saati sormuþluðum yoksa
günahýyle eðilip kediler okþuyorum
ayrýca bir orospu sorgusunda, komiser kan
iþkenceden çýkan eksilmeler kalýyor
kapý gýcýrtýsý, üçyüz vagon, sigara
ne varsa ilham olmasý kafi tümleçlere
zamirsiz yalnýzlýðýn baskýnlarý süründürürken
komik, fukara aþklardan sonra
sürünen kentlerden sonra çürümüþ diþleriyle
daðlar köpüklerini ayaklarýma savuracak
bunu gelecekten söylediðimi sanýyordum
yetersiz Türkçe iliðimden boþalýrken
ne romanlar kalýyordu geriye içimse
ne de basit, apartman altý matbaalarý
döndüðümden beri hep ayný kendim, kavga
ve senin yangýnlarýndan kalan yüzün mukavva
bir sonbahar kalmýþtý geriye, bizi kavuþturacak
parklar artýk sigara molasý
çocuklara dahi söylemeyeceðim sýr þu þiirlerdi sandýðým
palavra, seni sevdiðimden beri yarýsý.’