İhtişamlı düşüş

yarýnlarda saklýdýr ölüm
nefesi Þubat gibi soðuk
acýsý
kurþuna dizilmiþ lerin
ihtiþamlý düþüþü kadar derin


ruhumdan geriye ne kaldýysa
alýp götürsün martýlar


keçi yolu kadar dar olsada
bir geçittir pençesine düþmüþlere
geçtiðinde özgürsün
düþtüðünde solan o yapraðýn
düþtüðü yere

bir kaza sonrasý gibi hava soðuktur
Aðustosun ortasýnda
vakit akþam üzeri
hiç bir hayat belirtisi yok yüzlerde
sýcacýk bir nefes’e güdümlüsündür
lakin vakit çoktan karanlýða...

seni düþünüyorum
olabilir miydik diye- iki ölümlüyken
yan yana ayný günde ölümsüz
yüreklerim-iz gibi
ama yok yürek
vakit çoktan düþtü karanlýða

ben þimdi gecenin koynunda
bir keçi yolundayým
yürüyorum tek baþýma
belkide koþuyorum
hiç emeklemediðim kadar

yoksun

yoklar

zaten hiç olmadýlar

yoksulum
hiç olmadýðým kadar
yitirirken sendeki beni
þimdi sýcak bir çay olsa
ýsýtýrdý içimi
üþüyorum karanlýðýmda...
boþa dönen
havada kalmýþ teker gibi
bu dünya boþamý dönüyor þimdi

keçi yolunda kafa kafaya gelmekte vardý
ne olacaktý peki
birimiz diðerini aþaðý mý itecekti
yada kendinimi feda edecekti biri

birimiz hayatta kalmalý

hangimiz yaþamaya daha layýk
eþgalim sinmiþken sarý odalara
belkide uðrunda harcanan en masum suçluyken
bir ikindi sonrasý rüzgarýnda
kalp kýrýk,
rüzgara sevdalý ordan oraya savrulup
pelt olan yaprak gibi

--
o gittiðinde
hani o gittiðinde
sanki ruhuma ayaðýný sürüdü
uðursuzmuydu geliþi
........

kendime

devrik cümlelerinde devrilmeyen
tek varlýk
þimdi devril tüm ihtiþamýnla
gerçek bir suçluyu arýyor
tüm analarda yasa
.........

uyuma sakýn
bir an bile uyuma
donmasýn hayat damarlarýnda
sakýn uyuma...

ben uyuyorum
sana kalsýn keçi yolu
düþüyorum

sen gül
solmasýn gülen yüzün
ensemde kalsýn sana kavuþmak
hiç sevmediðim çocukluðuma veda ettim
hiç sevmediðim gençliðime sürüklenirken
zaman beni ömrün yarýsýna getirdi
zaman d-aralýyor paydos vakti
geçiyor film þeridi
beni dökülen yapraklara yaz
k-ayýp bakýþlarýmý aradýðým
kahrolasý zamana ibrazlý

yarýndan önceye dünden sonraya
saklýdýr ölüm
nefesi þubat gibi soðuk
acýsý
kurþuna dizilmiþlerin
ihtiþamlý düþüþü kadar derin

ruhumdan geriye ne kaldýysa
alýp götürsün martýlar

yüreðimi gömdüm ben
yüreðimi gömdüm
þimdi gök yüzüne
yükselme vaktidir...

ahucan merter


Sosyal Medyada Paylaşın: