Sanma Yıldızlar Ölür
Ne çok insan birikirdi yüzünde
Ne çok çocuk, ne çok yaþlý, ne çok genç
Ne çok masum iþçi, yiðit emekçi
Ne çok memur, ne çok yoksul ve de aç
Her biriyle ayrý ayrý tanýþtým
Her birine ayrý ayrý alýþtým
Þimdi hangisiyle vedalaþayým
Hangi hüzün vadisini aþayým.
Ne çok Deniz geçerdi içinden,
Mavi,
Ve derin
Ve ne çok Yýlmaz,
Ne çok can...
Yüzüne beyaz bir tebessüm düþerdi önce
Ve sonra buðulanýrdý gözlerin
Ellerin ellerini kucaklardý
Ellerin þiir kokardý
Sevgi kokardý ellerin
Þimdi yoksun
Çiçekler yoksun,
Þiirler yoksun, öksüz
Sanma ki gece olur acýlar uyur,
Acýlar kat kat olur, büyür
Büyür, büyür dað gibi olur
Ve sanma ki yýldýzlar ölür
Öldüm deme
Deme öyle
Çiçekler,þiirler çok üzülür.
‘’Sonsuzluða göç ediþinin ardýndan okyanus yürekli, þiir yürekli büyük usta Tuncel Kurtiz’e. Ruhun nur olsun’’
S.U.
Serkan Uçar
27.09.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.