Tut Yüreğimden Ustam

Ustam!
Aklým firarda.
Gözbebeklerimde müebbet hüzün,
Dilimde ay kesiði bir yara,
Düþüm kýrýk dökük,
Umudumun boynu bükük,
Bir öksüzün omuzlarýnda sukut.
Yüreðim sana emanet sýký tut.
Tut ki; kancýk pusulara düþmesin.
Bir hain kurþunu gelip deþmesin.

Ustam,
Ne zaman o senin bildiðin zaman,
Ne sevda gördüðün masallardaki.
Eskiden,
Halý tezgahýnda dokunurdu aþklar,
Nakýþ nakýþ, körpe kýz ellerinde.
Mendillere yazýlýrdý isimler,
Yüreklere kazýlýrdý gizlice.
Sevdalýlar asil ve de yürekli
Sevdalar, kavgalar iki kiþilik.
Oysa þimdi;
Çorak gönüllere ekiliyor sevdalar seher vakitlerinde.
Meþru sevdalardan,
Gayrý meþru acýlar doðuyor kundaklara,
Günahkar gecelerden.

Beni herkes sevdaya asi sanýr,
Oysa aþk, beni nerde görse tanýr,
Hasret tanýr,
Zulüm tanýr,
Ölüm tanýr,
Yüzüm yüzümden utanýr.

Yorgunum ustam;
Ne katýksýz somun isterim senden,
Ne bir tas su,
Ne taþ yastýkta bir gece uykusu.
Var gücünle asýl sükunetime,
Çýðlýðým kopsun,
Uzat ellerini güneþe dokun,
Uyandýr uykusundan,
Tut yüreðimden ustam tut,
Tut beni, sür güne...

Dünyayý yüreðine sýðdýran, koca yürekli büyük usta Tuncel Kurtiz’e armaðanýmdýr.

26 10 2009

S.U.
Sosyal Medyada Paylaşın: