insan gübresi

Kan bulanýðý gökyüzüne açtým kaldýrýp avuçlarýmý
Tulu rüzgarýna döküldü kemik tozlarým.
Ayný dili konuþan iki bin yýllýk aðýzda
savaþ ve barýþ þarkýlarý söylenirken
baþkasý tarafýndan deriye týkýlmýþ hayatýn
sorumluluðu sýrtýna yükleniyor.

Kapýdan girer yorgun insan
karanlýk oda içinde oturur
milyon yýl bozulmayan alýþveriþ torbasýný
ve bozulan yiyecekleri taþýmaktan yorgun kollarý
oðlunu savaþa göndermiþ babalar
babalarýný savaþta yitirmiþ çocuklar
ve ölümsüz tanrýlarýn yerine geçen zenginlerin
iþini görmekten yorgun insan
karanlýk oda içinde otururken
bir gölge yürür döþeme üzerinde
tavanda bir tane daha belirir
ve sonra ses çoðalýr kafatasýnda,
sarmaþýk dalýnda aþýk misali
hayat dolu olabilmek için bekler
her þeyi sesli yaparken sessiz seviþenler…

Azrail peþine düþen þu yaþlý adam gibi
ölüm peþinde sonsuz yolculuk…

kadýnýn gözleri mavi nokta hayatýn son cümlesinde
ve yemek sonrasý sýtma nöbeti misali
bir titreme belirir bazen
alkolizmle ilgisi yok
belki vardýr emin deðilim
kýtalarý ayýran güç ne ise ona sormak gerek
ve bazen cehennem öncesi cehennemde
yaþadýðým hissine kapýlýyorum
intihar eden, cinayete kurban giden,
boðulan, asýlan, ateþte yakýlan,
kurþuna dizilen, trafikte ezilen,
elini kýyma makinesine kaptýranlarý,
salgýn hastalýklar, kanserli hücreler,
fýrtýnalar, depremler ve sel baskýnlarýnýn
alýp götürdüðü þu gencecik hayatlar,
bu dünyadan öte cehennem mi var?
Olsa olsa cennet vardýr…

Bizi bir temiz dövüp
cennete koyacaklar…

Adýmý bilmiyorum artýk
çünkü okuldan sonra faydasý olduðuna inanmýyorum
sürüden ayrýldýðýmý biliyorum
ve diðer kurtlara karþý savaþmalýyým
yiyecek ve bir diþi bulmak için
ancak kurt deðilim ben
insan insanýn kurdudur demiþti ya birisi
ona sormak gerek.

Bir kafede oturup birkaç kadeh yuvarlarken
Birbirini senalarla dolduran insanlara bakýyorum
dertleri olduðuna inanmak güç
kadýnlarsa öyle sýska ve lezzetli olabiliyor ki bazen
kokularý erkeði oturduðu yerde sendeletiyor
ve ilk defa iþerken diþlerim kamaþtý bugün
daha sonra merdivenden çýkýp yerime dönerken
hemen karþýmda sýrtý kapýya dönük bir kadýn gördüm
siyah tayt sýyrýlmýþtý ve güneþ görmüþ
koyu kasenin çatalý ortaya çýkmýþtý
iç çamaþýr giymiyordu
ve kadýný kimse uyarmadý
onu görenler zendost bir bakýþ atýp yanýndan geçiyordu
eh güzel bir manzarayý kim düzeltmek ister ki…

Þimdi ellerimi övüyorum kendime
sonra ne güzel ellerim olduðunu söyleyen kadýný düþünüp
olmayan bir þeyin varlýðýna inandýrýyorum kendimi
ve sýradan bir akþamýn serin kuytusunda
mektup kaðýdýný dil altýna sokup kendini kesen manyaklar
elektronik postayý tercih ediyor…

Doðumlu intihar þu hayat
en büyük günahkar kadýnlar deðil
onlarý intiharý sürükleyen biz erkekler…


























Sosyal Medyada Paylaşın: