Bir sabah uyandým efsunlu düþten
Ne olur az daha kal diyemedim
Yüzüne dokunan o saf gülüþten
Birazcýk yüzüme çal diyemedim
Ýndirdin duvardan geçmiþimizi
Koymadýn elimde bir parmak izi
Ayrýlýk içine çekerken bizi
Sevdiðim bu nasýl hal diyemedim
Umuda köleydim aþka mahpustum
Sabah katran yedim akþam kan kustum
Þehir sustu eþya sustu ben sustum
Gözlerim kör dilim lal diyemedim
Yürüttün sevdanýn kýzgýn çölünde
Su verdin firakýn tuzlu gölünde
Sevdiðim yaþatmak senin elinde
Sensin tutunduðum dal diyemedim
O düþle uyumak için bir daha
Karýþtý aklýmda serap ve vaha
Hakikat ermeden n’olur sabaha
Beni de yanýna al diyemedim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.