Reyyan
Kondu beyaz kelebek omzuma bir yaz günü,
Dedi: Taþý bu yükü, artýk mahþere kadar!
Hatýrladým dünyada Habil’in öldüðünü,
Geçerken gözlerinden Adem’in hatýralar…
Bedenimde med vakti; damarýmdan taþtý kan,
Yüzbinlerce hikâye kýyýya vurdu birden.
Ölüm-yaþam içinde dipsiz kuyuydu insan,
Yer gayyadan kýzgýndý, sema aðýr demirden…
Ak göðsünden gecenin aþk içtim yudum yudum,
Islak kaldýrýmlara yüzünü çizdim Reyyan.
Bimekan ninnilerle izbelerde uyudum,
Her sabah sol yanýmdan bebek doðurdu zaman.
Kâh yüzümdeki çizgi, kah saçýmda ak oldun.
Sokaklar volta attý üzerimde her akþam.
Sahipsiz bir kalenin burcunda bayrak oldun,
Senle açýldý kapý, seninle kapandý cam.
Soðuk avuçlarýmda bir rüyanýn telvesi…
Öptüm yanaklarýndan ufuktayken güneþi,
Aksetti kulaðýma bir yavru ceylan sesi,
Ansýzýn soluverdi daðlarýn meneviþi.
Köpürdü denizlerim yolum tükendi Reyyan;
Henüz sana ermeden kýyýya vurdu gemi.
Bu beden neden yanýk, bu gönül neden üryan,
Neden yüklendim söyle bunca hüznü, matemi?
Nasýl aðýr bir bilsen hicranýna tahammül…
Emret, tutsun elimden artýk o yaz o bahar;
Açsýn menekþe leylak, açsýn papatya ve gül!
Hangi dilde duasýn hangi dilde intizar?
Sanma ki bir leyleðin armaðanýsýn Reyyan.
Teheccüd duasýsýn, yarým kalan uykusun.
Geceyi mahkum eden, ayý küstüren leman,
Ýki dað arasýnda Hacer’i bulan susun.
Esirgeme gölgeni, biraz koynumda uyut!
Kim demiþ babalarýn sinesi soðuk olur.
Seni söylüyor her an sabra sýðýnan umut.
Bir yaðmur tanesine binip pencereme vur.
Ýþtiyak ateþiyle kuruyan dudaklarým,
Serçe gibi sýðýndý merhametine Reyyan.
Sensiz eksik her neþe ve her tebessüm yarým,
Aç artýk sürgüleri al cennetine Reyyan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.