Ýncinmiþ bir damlaca þiir düþtü yüreðimden Soðuk ellerinde yaþamýn ansýzýn küle karýþtý Sancýlý vakitler kuru toprak arýyordu kendine Bedenimin iltica odalarýnda aþk hep maðluptu
Aldýrýþsýz renklerin asi ruhunda limitsiz ayrýlýklar Suyla söndürülemeyen yangýnlarýn yataðýnda kadýn Birbirine uzak dudaklarýn keþkelerinde ahir özlem Yanýk ormanlarýn intizarý sökülürken gövdemizden
Mor sýzýlar ekme kangren yüreðime yeniden aþk Kavuþmalara erteli anlarýn kadehinde hep hüzün Tuz ile hüznün katmanýdýr dudaðýmdaki hazin söz Taþtým kendi içimde, ne olur beni karanlýðýna çaðýrma
Sahra gözlerinin hapishanesindeyim, günlerden özlem Bekleyiþ ile kederi koydular önüme, öðünüm hep elem Duvarýmda aceleci bir saat, yalnýzlýk uzak devriâlem Dilimde ahraz bir ýslýk, mutluluk çok uzaklardaki þölen