Ümit

Aklýmda hep sen vardýn,
Fakat düþünüyordum bir türlü bulamýyordum.
Aklýmda sen vardýn gece gündüz,
Bulutlardn süzülüp gelen yaðmurum,
Topraða hayat veren cemrem,
Güneþin ilk bahardaki sýcaklýðý gibi,
Düþündükçe ýsýtýyordun beni üþüdüðümde,
Fakat birtürlü bulamýyordum seni.
Aklýmda hep sen vardýn,
Gök gürültülerinin arttýðý,þimþeklerin çaktýðý,
fýrtýnalarýn þiddetlendiði,
Çevremi karanlýðýn sardýðý anlarda;
Sen düþündüðümde,
Dünyam cennet oluyordu adeta,
Fakat bir türlü bulamýyordum.
Kimdin, ne idin, neyimdin benim?
Bunalým anlarýmda imdadýma yetiþen hýzýr,
Hayallerimi korkularýn,hülyalarýma kötülüklerin kapladýðý anda,
Ýmdadýma yetiþen dost,
Seni þimdi buldum, bundan sonrada býrakmam,
Çünkü sen benim hayattaki tek iksirim,
Hayatýmdaki karanlýklarýn aydýnlýða inkýlabý,
En bunalýmlý anlarýmda en küçük güzelliklerin inkiþafý,
Sen; dostlarýn en güzeli,
Sen; çaresizliðimin dermaný,
Aklýmda þimdi sürekli sen varsýn.
Ümidim:
Hayatýmdaki tek varlýðým.

Mustafa Ýbiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: