Affedin Çocuklar

Bir kýz çocuðu görüyorum Anna,daha sekiz yaþýnda.
Belini sýkýyormuþ gelinliðinin kýrmýzý kurdelesi.
Çocukluk düþlerini kapatan duvaðýný takmýþlar,
Bu yüzdenmiþ baþýnýn aðrýsý,
Kalbinin sýzýsý.
Gelinlik diyorum Anna;
Sekiz yaþýndaki bir kýza yakýþýr mý sence?
Sekiz yaþýndaki bir kýzý zifaf gecesine soktular Anna.
Bir amcanýn altýnda kayboluyordu o gece taze bir beden.
Sekiz yaþýnda ölüyordu kýz çocuðu,
Bir amcanýn altýnda.

Bir Afrikalý çocuk görüyorum Anna,
Bir lokma ekmeðe hizmetkar eylediler,
Peþinden gidiyordu bir lokmanýn,
Dermaný kalmamýþtý.
Açlýðýn katil ruhlu esintisi sarmýþtý etrafýný,
Açlýk galip gelmiþti Anna,açlýk !
O daha çocuk yaþtaydý,
Taze gözyaþlarýný kesesine doldurup açlýkla savaþýyordu.
Kaybetti savaþý,ölüyordu.
Açlýk denen katil ruhlu esinti kýrýyordu kemiklerini;
Bir Afrikalý çocuðun.

Affedin çocuklar
Duamýza mihman edemedik sizi
Siz bu dünyada var’mýþ gibi yaþarken duyamadýk sesinizi,
Þimdi ölmüþ bedenlerinize dua döksek su yerine;
Mezarýnýza þeker saklasak,
Topraðýnýza hanýmeli eksek,
Ninni söylesek duymayan kulaklarýnýza,
Kör gözlerinize denizi,yakamozu göstersek,
Parmaklarý kopmuþ ellerinizi yüzümüze sürsek;
Bizi affeder misiniz?
Affedin bizi.

Sosyal Medyada Paylaşın: