KÜBRA AĞACI

Bilmediðim bir dili konuþuyorum seninle,
Sadece bir þarký tütüyor içimde,
Ne kelimeleri bana ait ne de sözleri,
Ýki daðýn arasýndan doðuyorsun siyah bir geceye,
Ýnsanýn tek beyaz kalan avuç içleri gibi,
Kalbinin aðardýðýný düþünüyorsun…

Bir fýrtýna baþýmda bu gece,
Hangi gönlün peþindeyim yine?
Dallarýný kýrmasýn kimse Kübra…
Ki çiçekler aç bu baharda….

Kaç kurtul bu gece kaderimden,
Acý çekmek bu deðil,
Ýki gün aðlarsýn sonra geçer,
Peki yaþadýklarýn niçin silinmez?

Kaç gece ateþler içinde yandým,
Bir yapraðým düþtü yere,
Gözyaþý kere sevdim sevdim seni…
Sarý kýrmýzýyý terk etti Kübra,
Dallarýný kýrdýlar...

Bir defa olsun terk etmedim seni….
Bu baharda dokundular sana…
Anlamak için gerek yok aþký,
Ne de bilmediðin bir dili konuþmaya,
Gözlerini kapat ve düþün.
Þimdi avuçlarým içinde büyüyorsun,
Seslensem koþup gelseler,
Beni seninle mahkum etmesinler…

Yoruldum artýk çok yoruldum,
Kübra kere seviyorum seni ,
Ateþler içinde yanýyorum,
Bir yapraðýndan fazlasý deðerse yüreðime,
Gözyaþý kere ölüyorum...

kÜBRA TUNAR’A SEVGÝLERÝMLE...


Sosyal Medyada Paylaşın: