VAKİT SON BAHAR
Ne yana dönsem batýyor geceler,
Ya uykularý çalýyor hýrsýzlar,
Ya da baþka þeyleri…
Aðaçlar dallarýný kaybediyor
Dallar yapraklarýný,
Herkes bir þeylerini kaybetti sýra bana da geldi….
Þimdi gözlük camlarým buðulu,
Papatya kaderine razý,
Alaz yemiþ topraklar rüzgârdan,
Bu neyin vedasý?
Çatýlar karlarý bekler,
Bacalar dumanlarý….
Kimse görmez camlarýndan neden aðladýðýný….
Artýk herkes aðlýyor biliyor musun?
Mutluluk o kadar kolay gelmiyor,
Ya yolda gelirken yýrtýlýyor,
Ya da insanlar mutlu olmayý bilmiyor….
Düþüp mutlaka ayaðýn acýlara takýlýyor…
Oysa çocuklar için salýncak salýncaktýr,
Ya iyi insan vardýr ya da iyi olmayan…
Kötülük yoktur ki onlarýn dünyalarýn da ,
Sen onlarýn kötü olduðuna inan…
Kimse silmesin gözlük camlarýný,
Ki aðladýðýnda ýslansýn topraklar.
Kendin sil buharlarýný,
Yüksekten yürüyor sanmasýn bakýþlar.
Aþkta gururun var.
Bende ki mevsimin adý da Sonbahar……
Eylül koþup gelsin …
Ekim peþinden sürüklensin,
Ayrýlýk her mevsimde var…
Hep suçlu arar bu insan,
Halbuki bu mevsimin ne suçu var?
Eylül güneþi yakmaz beni,
Soldurmaz rengimi,
Yollar yolcularý bekler,
Bense gelmeyenleri,
Yollar senindir niye istersin onlarý,
Bence senin bahanen gitmek olmalý….
Ayrýlýk her mevsimde var,
Anla ki vakit sonbahar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.