DÜŞ DEFTERİ

Hatýralarýný sakladýðým
Ve her sayfasýný yaðlý boya ile süslediðim
Beyaz sütünlara bakýnca,
Daðlanmýþ bir keder ve
Yorumsuz bir meþakkat sarýp sarmalýyordu
Kendine sýkýca..
Ansýzýn düðümleniveriyordu ince baðýrsaklarým
Sonra hücrelerim tuz buz oluyordu
Yani þafaðým karanlýk
Bedenim ise kaygan musalla taþýnýn üstünde
Söðüt aðacýnýn ince yapraklarýna benzeyen
bir çift siyah ibriþime asýlý kalýyordu…

ne zordu bi bilsen
baþ köþeye astýðým resmine bakmak..
ar duygularým ve
yenikliðim, sulu sepken akan gözyaþlarýmdan belli oluyordu..
birden donuklaþýverirken endiþeli bir hüzün kapaklanýyordu yüzüme..
yorulduðumu hissediyordum..
bunun adýna bir yýðýn hatýra
hata bir yýðýn özlem diyebilirisin…
adý sende kalsýn gülüm
çünkü hatýralar,
insanýn içini kemiren bir aþk mektubu gibi
paramparça etti beni…
yüzümün rengi güz mevsimi gibi günden güne deðiþiyor…
ara sýra yaðmurlu, bazen bulutlu, bazen de dudaklarýndan çýkan fýrtýnanýn ýslýðý çalýyor kulaklarýma
ama
nedendir güneþli gün görmüyor
sonbahar dökümlüðündeki yüzüm..

oysa henüz dün gibiydi alýþkanlýklarýmýz
yaþadýðýmýz ve yaþayabildiðimiz tüm sýcak anlar
birdenbire ne olduysa bilmiyorum
geceler zifiri karanlýk oluyordu,
uyku tutmuyordu gözlerimi
sanki birileri gece ile gündüzün akýþýný kendi lehine çevirmiþ,
zamanla oyun oynuyordu...

Acaba sen miydin tüm bunlarý yapan
Acaba sen miydin þafaða engel olupta karanlýðý isteyen
hayýr diyecek ve kendini aklayacaksýn
korkma!!söylemekten
çünkü ben gidiyorum
aynen sonbahar gibi
sonrasý hiç!!!!oluyorum...






Sosyal Medyada Paylaşın: