-Dünyanýn döndüðünü hissettiðinde
Bil ki anýyorum seni
Belki iyi belki kötü
Ama sor
Kaç kiþi hissediyor Dünya’nýn döndüðünü?
Rüzgar þimdi Kuzeyden esiyor
Bilmiyorum orada mýsýn deðil misin
Ama gözyaþlarýnýn kokusu baþ ucumda
Sen bir adým atýyorsun
Ben solumda sancýlar büyütüyorum
Geliþigüzel sevmelere yakýþýr mýsýn hiç?
Bilemem
...
Baþlýyorum sofranýn bir ucundan
Deðil mi ki boþ bir sandalye çok þey anlatýr
En çok da sana denk gelecek tabaða acýyorum
Biraz da þu kahve fincanýna
Nasýl bir beklemektir diyorum
Böyle sessiz...
Taþ olsa dillenmez mi böyle özleme?
Tuzsuz bir ekmeðe acýmasýzca deðiyor gözyaþým
Oluyorum ekmeðe tuz,kendime buz...
Ben hiç böyle çaresiz aðlamamýþým(!)
...
Unutmuþ gibi yapýp umutlarýma yükleniyorum
Nasýl da incelmiþ sabrým
Eylüle bir demet papatya armaðan ediyorum
Duyarsýn sandým...
Öyle ya küsmüþtüm saat yediydi
Ruhum yetmiþinde
Yediden yetmiþe bir zaman boyu
Ne bekleyiþti hatýrlýyorum...
-Dünyanýn döndüðünü hissettiðinde
Bil ki arýyorum seni
Belki bulurum belki bulmam
Ki bulamazsam
Ýyi saklanmýþsan;bu son!
Daha da aramam...