Senin dizlerine uzandýðým zaman
birçok sonbahar þiiri düþüyor avuçlarýma
hiç çýkmadýðým yolculuklarda buluyorum kendimi
hiç uzaklaþmadýðým kadar hiç’e dönüþüyorum
sabaha kadar sohbet etmek istiyorum bazen seninle
þiir konuþabiliriz belki de diyorum
sonra soðuk duvarlarda aðýrlaþýyor gözlerim
pembe bir yalanýn yalnýz hayaliyle sýzýyorum
yalnýz bir adamýn yalnýzca aþk þiirlerinde yeþeriyorsun
gençliðimi öldürdüðüm loþ aydýnlýk barlara uðruyorum
gençliðimi öldürdüðüm boþ caddelerde kaçýrýyorum otobüsleri
sadece seni düþündüðümde hissediyorum o özgürlüðü tekrardan
sadece seni içime çekip zehirlendiðim zaman
dudaklarým ýslanýyor ruhuma,
ki duraklar gecenin saçak sohbetlerine tekrar dan sözlük oluyorlar
ben seni hatýrlýyorum gitgide
vücuduma yayýlan seviþ hücrelerine izin veriyorum
ben seni hatýrlýyorum gitgide
anlýyor musun?
Karmaþýk duygular deðildi bunlar
denizin sesiyle konuþan bir delinin senfonisi olarak düþün
yüzeyine düþen yakamoza bile üzülüyorum bazen
yine de mutlu olduðunu bilmek isimsiz bir ada her zaman
ismini bekleyen bir ada ...
.