Öyle düþlemekle olmaz,
Öyle düþlemekle sarmaz acý.
Etinde týrnak izleri olmalý ,
Tutamadýðýn birçok anýdan kýpkýrmýzý.
Parçaladýðýn sayfalarýn arasýnda üþümelisin,
Parçalanan hayatýnýn ortasýnda,
Parçalanan hayatlarýn ortasýnda,
Þiirden bir yelken açmalýsýn zamana.
Fýrtýnalardan bir nefeste geçmelisin,
Kurtulaný olmayacaktýr unutma,
Hiçbir zamanda olmadý,
Sen ölenlerden binlerce kez fazla ölmelisin.
Þairsen þairsin,
Þairsen þairsin ulan,
Sarhoþ olup sokaklarý sersem gibi geçmek deðil,
Ayýk olup ,
Acýlarý kana kana içmelisin.
Öyle düþlemekle olmaz,
Çýplak bir kadýn mý sandýn dizeleri,
Tarihe yazýldýktan sonra ,
Üzerinden tekrar tekrar geçeceksin.
Mona Liza’nýn portresine bakýp,
Otuz bir çekmeye de benzemez hayat,
Acý ulan bu ,
Birileri yaný baþýnda açken,
Ölüyorken ,
Sömürülüyorken,
Sen zýrvalarý yazýp zevke mi geleceksin?
Düþmeyeceksin.
Sürünmelerin okunacak destanlarla,
Vatan da olsa ,
Kadýn da olsa hissedeceksin.
Hissedeceksin ulan hissedeceksin,
Acýyý adam gibi dillendireceksin,
Yoksa kim sikler þairi memlekette.
Öyle düþlemekle sarmaz.
Ýçtiðin sigaranýn,
Üzerine çöken kokusu mu sandýn acýyý.
Elinde kalem,
Bir kürek mahkumu gibi asýlacaksýn ömrüne.
Sen yaþadýkça kapkara aydýnlýklarý,
Yazdýkça karanlýklarý ,
Yüz çizgilerin derinleþecek.
Sadece kalbini deðil,
Kalemini de kýracaklar hayatta.
Ellerin mahpushane parmaklýklarýnda,
Nasýrlarýnla tebessüm edeceksin sayfalara.
Öyle düþlemekle olmaz,
Sen müebbet acýlarýn dilisin,
Yaðlý urgan korkusuyla sinmesin kelimelerin.
Her yeni þiir baþlangýcýnda,
Sevgilini deðil ,
Ýdamýný bekleyeceksin.
Þairsen þairsin ulan.
Rüzgara uyup,
Meltemler gibi ýlýk esmeyeceksin.
Bir isyanýn bir devrimin sembolü,
Dili olacaksýn,
Sert Rüzgarlarýn karþýsýnda kayalar gibi dik duracaksýn.
Tutunacaksýn ulan acýlarýna ,
Hayatý yaþamaya tutunacaksýn.
Öyle düþlemekle olmaz,
Öyle düþlemekle sarmaz acý.
Gidip sen sarýlacaksýn en acý gerçeklere,
Etinde týrnak izleri,
Tutamadýðýn birçok anýdan,
Kýpkýrmýzý roller biçmelisin kendine…
KUZEN