Gözlerle baþlýyor önce karanlýk söyleþi.
Konuþmalarla sýyrýlýyor sonra,
Gecenin baldýrlarýndan.
Ýpeksi bir yakamoz düþüyor oysa ki odaya,
Ay eriyen mum,
Tende ise on kýrmýzý çentik izi mahkumun.
Ýki ýslak dudak önce tutuþturuyor yaðmuru.
Parmaklar nemleniyor sonra,
Dillerinin sýzýsýnda.
Ilýk bir rüzgar gibi fýsýldýyor kadýn,
Adýný sorar gibi titriyor sanki dokunmalarýn.
Gözlerini kapattýkça aþka dokunuyor adam,
Kalbinin sesi yankýlanýyor bu açlýða durmadan.
Umuda sarýlýyor önce eylüllere inat,
Bulutlarý tutuyor sonra okyanuslara uzanarak.
Zaman sonsuza koþan hür bir kýsrak,
Þafak patlýyor asice ikisi de çýplak.
Adam bir çocuk gibi kývrýlýyor sessizce,
Kadýn ise sýzmadan sýmsýký sarýlýyor adama.
Bir uçurumun kenarýndan döner gibi,
Hüzünleri kovar gibi özgür ve tutsak.
Gözlerle baþladý,
Gözlerle bitiyor aydýnlanýyor söyleþi.
Kadýn tebessüm ederek soruyor
Mutlu musun serseri?
Mutluyum.
Tenindeki benlerim artýk.
Tenindeki benleri ezberledim artýk mutluyum sevgili...
Tolga Baþ