ATLAR

Bir destandýr!
Atlar…
Bembeyaz…
Çayýrlarda doludizgin koþar.
Korkunun efendileri durmaz daðlarý aþar
Masala sýðmaz destanlara taþar…
Sevdanýn kýrk katýr yükü kadardýr gölgesi
Dilden düþmez, sevmeyenin hecesi
Bir ben, tek bendim kalmýþým daðlarýn
En yücesinde…
Zamandý…
Kývraktý, ak meþeden yapraktý
Dal tuttu eli, baþ tuttu göðü
Masal baktým baþka bir güruh peþinde
Karýþtým izlerden örülmüþ bir meclise
Yavandý.
Buna keza herþey çok sýradandý…
Atlar koþar dorusu, al alev kanatlýsý
Sýðmaz bendine fýrlar geminden engine…
Her yerde bir yörünge kimseden kime ne?
Yürekler kireç tutmuþ, yürekler pas içinde.
Gönül çare arar, nafile
Bu derde düþmüþ olanlarýn dermaný nerede?
En sonunda vazgeçti yücelerde çare aramaktan
Ýndi biraz daha, sanýrsýnýz sokulacak topraða.
Toprak…
Kum taneleri…
Mis kokar…
Ah o doðanýn ruhu, topraðýn bereket kokusu
Bir adýmla arþýnlasak, toprak ananýn yanýna varsak
Desek, “bir þölendir sana sunulan”.
Atlar koþsa varýlamaz vadilerde…
Bembeyaz doru atlar…
Savaþlara dalsa bir hýþýmla savursa sevginin
Yüreklere perçinlenen kýlýcýný
Bir savruntu kopsa geçmiþten, savursa yazý, kýþý, baharlarý…
Toparlasa çýkan enkazý, yutsa karnýnda hapsetse,
Düðümlenmiþ, karanlýkta kalan dramatik olayý
Kendi kalýbýndan atlasa, dokunsa, öpse sýzýyý
Yüreklere serpilse sevginin görülmeyen tohumu
Bir filizden fidan yükselse yemyeþil…
Büyüse gülüverse…
Ve gül açsa tomurcuðundan dünyaya
Beyaz gül, sarý gül, al gül…
Güller dikensiz…
Atlar koþar daðlarda sýrtlarýnda eyersiz
Atlar beyaz, atlar doru…
Ve susar her þey, zaman geçer
Zarafetle ömürden…

maide özgüç
7 Eylül 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: