Özet kýsmý yazýlmamýþtý aþk’ýn ara sýra kaybolduðum olurdu kendimi sahaflar çarþýsýnda bulur her seferinde o eprimiþ kim bilir kaçýncý el kitabýn tozunu sürerdim yüzüme gözüme
kitabin içinde tek bir cümle aþk’tan söz etmiþti iki yüz elli ikinci sayfa
sýfýr kilo metre iki yüzle giden bir arabanýn dikiz aynasýnda saçýmý düzeltmek ne kadar mümkünse aþk’ta öyle iþte yakasýný paçasýný düzeltmek ne haddime
ara sýra kaybolurdum saklanýrdým kendimden sonra çok hoþ oluyordu aniden kendimle karþýlaþmak
hiç itiraz etmeden rüzgarým nereye sürüklerse
felsefik bir vesveseydi yaþamak
þiir her zaman çarpýþan arabalarýn arasýnda kalsa da kalkar bir çýrpýda silkelerdi üstünü baþýný kaybetmeli önce sonra arayýp bulmalý iþte öyle hýnzýrca
hangi yola saparsak sapalým bulunurdu elbet bir sevda kenti oysa aþk’ýn virajý öylesine keskinken ara sýra girip kendimizin içine sonra yeniden doðmak ne güzel oluyordu
yaþamak felsefik bir vesvese korkunç bir mücadele
sarýlmak sonra kendine her halukârda
4/Eylül/2013/Çarþamba/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.