SEN DOLANIRDIN AYAKLARIMA
Poyrazlar indi penceremden içeri
Üþümedim,
Düþlerle atlattým geceyi.
Sen indin gri bulutlardan
Biraz alev, biraz da kordun,
Yaðmurlar boþandý gözlerimden…
Bir dolu fýrtýnasý göründü ufuklardan
Hançerler saplandý yürek kapýlarýma derinden…
Baþka diyarlarýn ardýnda
Kapýlarý kapatýp kendimle aldandým.
Ki ben!
Hangi afetlerin tufan karasýydým
Hangi yüreklerin yorgun sancýsýydým?
Kendi firarýmdým, asi dalgalarýmda…
Kaç asýr yalnýzlýðý saklardým da avuçlarýmda
Sokulamazdým, köhne olmayan hiçbir limana.
Semazenler semah ederken huþu içinde
Bir güvercin uçururdum birden göðün koynuna
Nezaketten damlayan kýrýntýlarý toplardým
Görmeden, acýlarýn çileli elleri…
Nice yollara sen diye basar,
Yine sen diye baþka yollara sapardým
Aþýnmýþ kapýlarý yumruklardým.
Lakin duyulmazdý sessiz çýðlýklarým.
Kimseler çýkmazdý buyur geç demek için içeri.
Öyle yorgun ve bitap gecelere asýlýrdým
Sürgün olurdum kendi masalýmdan.
Daha bir sokulurdum, yalnýzlýða çivili yanýma
Ýkiz kardeþimmiþ gibi þimdi.
Ki ben!
Bilmezdim benden öylece kaçýp gidenleri…
Seyre dalardým feryatlara iþlenmiþ desenleri…
Ne güzeldi sen titreþen motifler…
Gece kokuyordu reçineler
Sen gelirdin o an yansýmaya…
Ay ýþýðýnda yakamozlar düþerdi koynumdan
Bulutlar dökülürdü ellerimden, hepsi kederli.
Beklentiler savrulurken gecenin orta yerinden arþ-a.
Bir hüzün dalgasý yayýlýrdý Sema’ya…
Ýliklerime kadar üþürdü ruhum
Gökyüzünden düþüverince ilk kar…
Ýliklerdim ceketimi sonuna kadar.
Öylece kalýrdým kapýda, yüreðimde bembeyaz bir ayaz.
Dizlerimde takatsiz bir niyaz…
Þimdi ben…
Sokulurdum dünden kalan, yarýna.
Yorgun düþlerimin koynunda
Dalardým tüy kadar hafif bir rüyaya…
Sen dolanýrdýn ayaklarýma…
Nereye gitsem olurdu mevsim sonbahar…
Hazan solsa da
Sen kokardý bu bahar…
maide özgüç
28 Aðustos 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.